Dokucza ci suchość w ustach, w oczach, bóle i obrzęki stawów, ciągłe zmęczenie? To może być zespół Sjögrena. Choroba jest przewlekła, należy do układowych chorób tkanki łącznej, które są chorobami autoimmunologicznymi. Przeczytaj, jakie są jej przyczyny i jak się ją leczy.
Tkanka łączna jest w naszym organizmie wszędzie – to tkanka kostna, chrzęstna, tłuszczowa, naczynia krwionośne czy krew. Układowy charakter choroby oznacza, że dotyka całych układów i narządów. A autoimmunologiczna jest dlatego, że organizm tworzy przeciwciała przeciwko różnym własnym strukturom, np. określonym białkom.
Czynniki, które sprzyjają zespołowi Sjögrena, to:
Niekiedy zespół Sjögrena towarzyszy innym chorobom autoimmunologicznym, jak:
Wtedy mówi się o wtórnej postaci zespołu Sjögrena.
Autoimmunologiczna reakcja organizmu na nieznane bodźce powoduje stan zapalny i związane z nim nacieki w gruczołach wydzielania zewnętrznego (łzowych, ślinowych, gruczołach drzewa oskrzelowego, przewodu pokarmowego) i w narządach wewnętrznych.
Najbardziej dokuczliwym objawem zespołu Sjögrena może być uczucie suchości: w oczach, gardle, krtani, pochwie. Sygnałem choroby może być też:
Rozpoznanie choroby nie jest łatwe, bo objawy nie są specyficzne i mogą być wywołane przez różne przyczyny. Podczas wizyty u lekarza POZ poinformuj go o innych dolegliwościach, nawet pozornie nie mających nic wspólnego z oczami lub chrypką.
W celu postawienia diagnozy, lekarz skieruje cię:
Leczenie przyczyn zespołu Sjögrena nie jest możliwe, ponieważ tak naprawdę nie są one w pełni znane. W wielu przypadkach, gdy przebieg choroby jest łagodny, nie potrzeba szczególnej terapii.
Wystarczy stosowanie środków zmniejszających uczucie suchości, chroniących błony śluzowe, powierzchnię oka:
Przy chorobie bardziej nasilonej (zajmującej narządy wewnętrzne, np. płuca, gdy w surowicy krwi obecne są typowe dla choroby autoprzeciwciała), lekarz zaleci leki o działaniu przeciwzapalnym i immunosupresyjnym. Powodują one, że organizm przestaje wytwarzać autoprzeciwciała i walczyć z własnymi strukturami.
Do leków przeciwzapalnych, hamujących reakcję autoimmunologiczną, należą m.in.
W rzadkich, ciężkich przypadkach, gdy zajęte są narządy wewnętrzne czy układy (jak układ nerwowy), przeprowadza się zabiegi plazmaferezy, czyli oczyszczania osocza krwi z autoprzeciwciał. Przy wtórnym zespole Sjögrena leczy się chorobę główną (np. RZS), a dolegliwości wynikające z zespołu Sjögrena łagodzi, przeciwdziałając suchości błon śluzowych.
A co się stanie, jeśli zespół Sjögrena nie zostanie rozpoznany, będzie mieć nasilony przebieg, lecz nie będzie leczony?
Grozi to powikłaniami, takimi jak:
Przebieg choroby powinien być monitorowany także z tego względu, że u chorych z powodu pobudzenia limfocytów (szczególnie B) znacznie częściej niż u potencjalnie wcześniej zdrowych osób może dojść do rozwoju chłoniaka – nowotworu układu limfatycznego. Ponad 90 proc. chorych stanowią kobiety, najczęściej w wieku 50–55 lat
Reumatoidalne zapalenie stawów to także choroba o nieustalonej do końca przyczynie, w której nieznany czynnik powoduje w organizmie stan zapalny. W tym przypadku atakuje przede wszystkim stawy, a następnie może przenieść się na inne narządy. Kobiety chorują trzy razy częściej niż mężczyźni.
Charakterystyczne objawy RZS to:
Jeśli choroba nie jest leczona, prowadzi do inwalidztwa i uszkodzenia takich narządów, jak serce, płuca, nerki.
Suchość w gardle prowadzi do chrypki, kaszlu, trudności w połykaniu pokarmu, a także do nasilonej próchnicy zębów, których ślina nie chroni przed kwasami pochodzącymi z jedzenia. Dlatego: