Ziarna kukurydzy zdecydowanie częściej powinny gościć w naszej kuchni i na naszych stołach. Są nie tylko bardzo zdrowe i smaczne, ale też można z nimi przygotować wiele przepysznych potraw. Zobacz, jakie odmiany kukurydzy są najlepsze w kuchni i jak je podawać, by były najzdrowsze. Wypróbuj przepisy na pyszne i oryginalne dania z kukurydzą w roli głównej.
Kukurydza, obok pszenicy i ryżu, jest jedną z najpopularniejszych na świecie roślin uprawnych. To zdrowe warzywo ok. 5 tys. lat p.n.e. było podstawą diety Azteków, Inków oraz Majów. Kukurydzę do Europy przywiózł w XVI w. Krzysztof Kolumb. Odgrywa ona olbrzymią rolę w hodowli zwierząt. Z ziarna wyrabia się śrutę kukurydzianą, z kolei całe rośliny wykorzystuje się do produkcji kiszonki kukurydzianej.
Kolorowe warzywa coraz częściej zdobywają nasze grządki i... talerze. Warto skusić się również na uprawę nietuzinkowych odmian kukurydzy, których kolby wykorzystamy do kompozycji roślinnych i suchych bukietów. Ziarna odmiany 'Glass Gem' przypominają błyszczące koraliki i występują w wielu zaskakujących kolorach, nawet w fioletowym i niebieskim! Z kolei kukurydza ozdobna 'Truskawkowa' tworzy małe, owalne kolby, wypełnione drobnymi bordowymi ziarniakami. A jadalne odmiany 'Płomyk' i 'Dobosz' są świetne na popcorn!
Kukurydza to dobre warzywo dla osób uczulonych na gluten – mąka kukurydziana go nie zawiera. Jedna szklanka ziaren kukurydzy zaspokaja aż 18,4% dziennego zapotrzebowania na błonnik. Ziarna zawierają kwas foliowy, więc powinny po nie sięgać kobiety w ciąży. Są bogate w witaminę E – naturalny przeciwutleniacz.
Kolby kukurydzy zawierają związki fitochemiczne, które regulują poziom insuliny. Dlatego kukurydza jest polecana jako jedna z najzdrowszych słodkich przekąsek dla osób, które mają za wysoki poziom cukru. Oczywiście świeża po upieczeniu czy ugotowaniu, a nie konserwowa z puszki – taka ma dużo soli i cukru, zatem lepiej jej unikać.
Kukurydza ma dużo witaminy E. Zmniejsza ona niebezpieczeństwo rozwoju miażdżycy, udaru czy chorób serca. Dodatkowo razem z beta-karotenem zwalcza wolne rodniki odpowiedzialne za starzenie się organizmu. By witamina E lepiej się wchłonęła, kukurydzę (ugotowaną lub upieczoną) jedz okraszoną niewielką ilością masła.
Kukurydza ma dużo błonnika. Jest polecana przy przewlekłych zaparciach. Dodatkowo obniża ryzyko powstania hemoroidów i sprzyja odchudzaniu. Zawiera luteinę i zeaksantynę, które zapobiegają pogarszaniu się widzenia. Obniża ryzyko chorób, na które jesteśmy bardziej narażone po 50. roku życia – takich jak zaćma czy zwyrodnienie plamki żółtej.
Kukurydza ma dużo selenu, który zapobiega przeziębieniu i wspomaga pracę tarczycy. Selen lepiej się wchłania razem z cynkiem. Dlatego kukurydzę warto łączyć w posiłku z produktami, które mają go dużo, jak kasza gryczana, ser żółty, jajka i ryby.
Kukurydzę gotuj z „wąsami” (usuń je potem). Witaminy w nich zawarte przechodzą do wody, którą wchłaniają ziarna w czasie gotowania.
Składniki:
Przygotowanie:
Składniki:
Przygotowanie:
Zupę możesz zabielić jogurtem. Dzięki temu będzie jeszcze bardziej wzmacniać odporność.
Składniki:
Przygotowanie:
Dodatek groszku sprawi, że danie będzie bardziej sycące.
Składniki:
Przygotowanie:
Jeśli wybierzesz mąkę ryżową zamiast pszennej, ciasto będzie mniej puszyste, ale nie będzie zawierać glutenu.
Składniki:
Przygotowanie:
W ogrodach działkowych najczęściej uprawiamy kukurydzę cukrową. Do amatorskiej hodowli polecane są odmiany mieszańcowe, oznaczone symbolem F1. Kolby odmian bardzo słodkich, np. 'Candle', nadają się również do mrożenia. Najważniejsze zabiegi pielęgnacyjne podczas wegetacji to odchwaszczanie (trzeba uważać, by nie uszkodzić korzeni) i nawadnianie w czasie suchej i gorącej pogody (największe zapotrzebowanie na wodę warzywo ma w trakcie kwitnienia i wzrostu kolb).
Kukurydzę możemy hodować z siewu wprost na grządkę lub z rozsady. Wysiew nasion do gruntu przeprowadzamy tak, by wschody nastąpiły po 15 maja (warzywo to wymaga temperatury gleby powyżej 10°C, aby wykiełkować). Kukurydza ma wysokie wymagania pokarmowe, najintensywniej pobiera z gleby azot i potas, w mniejszym stopniu fosfor, wapń i magnez.