Choroba Leśniowskiego-Crohna może przypominać zapalenie wyrostka. Objawy i leczenie przewlekłego zapalenia jelita

Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna jest trudne, ponieważ jest to choroba przewlekła. Z tego powodu jej całkowite wyleczenie nie jest możliwe, a w terapii chodzi przede wszystkim o to, by objawy ustąpiły i nie nawracały przez jak najdłuższy czas. W zależności od tego, z jak ostrym przebiegiem choroby mamy do czynienia, lekarz może zalecić leki przeciwzapalne, odpowiednią dietę, suplementację witamin i minerałów, a w rzadkich przypadkach - leczenie chirurgiczne. Zanim jednak do tego dojdzie, lekarz musi postawić właściwą diagnozę. A to nie zawsze jest łatwe.

Choroba Leśniowskiego-Chrohna - co to takiego?

Choroba Leśniowskiego-Crohna zaliczana jest do przewlekłych zapaleń jelit. Proces zapalny spowodowany przez to schorzenie dotyczy ściany przewodu pokarmowego i może obejmować różne jego obszary – od jamy ustnej do odbytu. Najczęściej jednak toczy się w końcowym odcinku jelita krętego. 

Dla ChLC charakterystyczne jest występowanie okresów zaostrzenia i remisji. Objawy i przebieg choroby zależne są od lokalizacji stanu zapalnego oraz jego stopnia zaawansowania. Zatem u jednych pacjentów ChLC może mieć bardzo łagodny przebieg, u innych umiarkowany lub ciężki.

Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna

Dokładna przyczyna ChLC nie jest znana. Uważa się, że na to schorzenie mają wpływ uwarunkowania genetyczne, nieprawidłowości w budowie flory jelitowej i zaburzenia odpowiedzi immunologicznej błony śluzowej pacjenta.

Zdaniem niektórych lekarzy czynnikiem wyzwalającym chorobę mogą być infekcje bakteryjne lub wirusowe układu pokarmowego, jak też dieta bogata w tłuszcze nasycone czy nałogowe palenie papierosów. Jako sprawcę wyklucza się stres, choć może on wpływać na zaostrzenie symptomów.

Objawy przewlekłego zapalenia jelita Leśniowskiego-Crohna

Głównym objawem choroby Leśniowskiego-Crohna są nawracające bóle i skurcze brzucha – szczególnie w dolnej jego części, po prawej stronie. Z tego powodu pacjent oraz lekarz pierwszego kontaktu mogą początkowo podejrzewać zapalenie wyrostka robaczkowego. W przeciwieństwie do tej dolegliwości, przewlekłemu zapaleniu jelita towarzyszą też przewlekłe biegunki, a także gorączka i osłabienie. Pacjenci obserwują też u siebie spadek wagi.

Niektórzy pacjenci mogą mieć także pozajelitowe objawy, np. stany zapalne spojówek, tęczówek, jamy ustnej, powikłania skórne czy zapalenia stawów, dróg żółciowych, żył, tętnic, serca.

Diagnostyka choroby Leśniowskiego-Crohna. Jakie badania należy wykonać?

Jeśli zaobserwujesz u siebie opisane wyżej objawy, nie zwlekaj - koniecznie udaj się do swojego lekarza rodzinnego. Ten po przeprowadzeniu wywiadu i badaniu dotykowym brzucha powinien dać Ci skierowanie do specjalisty gastrologa, który zajmuje się diagnostyką choroby Leśniowskiego-Crohna. Gastrolog zbada dłońmi tułów pacjenta. Może wyczuć guz w prawym dolnym kwadracie jamy brzusznej.

W celu potwierdzenia przewlekłego zapalenia jelita Leśniowskiego-Crohna lekarz zleci następujące badania:

• morfologię z oznaczeniem CRP i OB,
• tomografię komputerową,
• badania kału
• kolonoskopię 
• enteroskopię z pobraniem wycinków do rozpoznania histopatologicznego. 

Na czym polega leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna?

Choroba ma charakter przewlekły i nawracający. Jej zapobieganie i całkowite wyleczenie nie jest możliwe. Cel terapii to wywołanie cofnięcia się objawów i utrzymywanie takiego stanu. Odpowiednia kuracja może skutkować remisją choroby trwającą miesiące, a nawet lata.

Jeśli wyniki badań wskazują na niedobory białka, witamin i minerałów, do których doprowadziły zaburzenia wchłaniania, trzeba będzie uzupełnić te składniki. Lekarz przepisze również odpowiednie leki ze względu na istniejący stan zapalny, a także na wzmocnienie układu odpornościowego. 

U części pacjentów konieczne jest leczenie operacyjne – zwykle z powodu powstałych ropni, przetok, zwężeń i częściowej niedrożności jelit oraz podejrzenia raka.

Co jeszcze zaleci lekarz?

• Rezygnację z tytoniu oraz unikanie palenia biernego.
• Zaprzestanie stosowania leków z grupy NLPZ – sprzyjają zaostrzeniom choroby.
• Suplementację witamin z grupy B (zwłaszcza B12), kwasu foliowego, żelaza, cynku, wapnia oraz witaminy D. 
• Kontrolne wykonywanie badań.
• Zakaz odstawiania leków, gdy objawy choroby ustąpią.

Dieta przy przewlekłym zapaleniu jelita 

W terapii ChLC znaczenie ma dieta bogata w witaminy i minerały. W okresie zaostrzeń choroby (i przy zwężeniu jelita) pacjenci powinni unikać produktów o dużej zwartości błonnika (np. surowych warzyw i owoców), a także cukrów prostych oraz tłuszczów nasyconych. Warto również przebadać się pod kątem tolerancji laktozy w produktach mlecznych lub glutenu w mącznych.