Na całym świecie z endometriozą zmaga się ponad 180 mln kobiet, czyli nawet co szósta z nas. Dzięki postępowi medycyny łatwiej dziś z nią walczyć.
Fragmenty śluzówki, które wędrują z macicy do różnych miejsc i tam podczas miesiączki krwawią – to sedno tej choroby. Niestety, nieprawidłowości te wiążą się z dolegliwościami nie tylko w pierwszych dniach cyklu. Podbrzusze i krzyż mogą boleć przez wiele dni w miesiącu, a nieprzyjemne uczucie kłucia czy ciągnięcia pojawiać się zawsze w sytuacjach intymnych czy podczas czynności fizjologicznych. Czasem choroba udaje rwę kulszową (ból promieniuje do pośladka, tyłu uda, łydki) albo schorzenie jelita grubego – występują krwawienia z odbytnicy.
Tajemnicza choroba – tak lekarze mówią o endometriozie. Choć odkryto ją już 200 lat temu, nadal brak pełnego wyjaśnienia, co ją powoduje. Jest kilka hipotez na temat przyczyn endometriozy: wczesna pierwsza miesiączka i krótkie, poniżej 27 dni cykle, nieprawidłowo zbudowane jajowody i przedostawanie się krwi miesiączkowej na zewnątrz, częste zakażenia, urazy i operacje w obrębie macicy. Na pewno czynnikiem ryzyka są uwarunkowania rodzinne: kobieta może być nawet 10-krotnie bardziej narażona na endometriozę, gdy chorowała na nią jej matka.
Endometriozę można i powinno się leczyć – jest nie tylko źródłem bólu, ale i zagrożeń dla zdrowia kobiety. Może niszczyć jajniki, powodować zarastanie i niedrożność jajowodów, a w konsekwencji niepłodność. Lekarze przyznają, że wiąże się z ryzykiem raka.
Możliwości terapii są coraz lepsze. Często lekarz zaczyna od przepisania nowoczesnych preparatów hamujących aktywność hormonalną i obniżających wahania estrogenów. Za ich pomocą można przeprowadzić tzw. farmakologiczną kastrację – funkcje jajników zostają wyłączone na okres kilku miesięcy. Natężenie endometriozy słabnie, wyciszają się objawy, kobieta odpoczywa od choroby. Jeśli fragmenty śluzówki utworzyły na jajniku torbiel i ma ona powyżej 4 cm, potrzebna może być laparoskopia, czyli zabieg wyłuszczania. Przy szczepach, które utworzyły się na otrzewnej, z pomocą przychodzą techniki selektywnego niszczenia – z użyciem prądu elektrycznego, zjonizowanego gazu argonu lub tzw. noża plazmowego. Nienadające się do laparoskopii zmiany w głębi miednicy mniejszej lekarz będzie próbował usunąć preparatami hormonalnymi. Dzięki temu kobieta może uniknąć poważnej operacji.
Aby stwierdzić endometriozę, potrzeba często kilku badań. Jeśli kobieta skarży się na dolegliwości, a choroby nie widać w USG ani rezonansie magnetycznym, lekarz zleca badanie krwi pod kątem markera Ca125. Przy endometriozie marker Ca125 bardzo często jest on podwyższony. Do tego, jeśli możliwa jest laparoskopia, pobiera się i bada histopatologicznie wycinek błony śluzowej macicy.