Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłą, genetycznie uwarunkowaną chorobą, która objawia się suchymi, czerwonymi zmianami na skórze i uporczywym świądem. Osoby chorujące na AZS zmagają się na co dzień nie tylko z bardzo uciążliwymi dolegliwościami, ale też niechęcią otoczenia, którą wywołują zmiany na skórze. Skutkiem jest stres, dodatkowo nasilający chorobę. Jakie są metody leczenia i pielęgnacji skóry atopowej?
Choć atopowe zapalenie skóry (zwane też AZS lub egzemą) towarzyszy człowiekowi od setek lat, dopiero od niedawna uznaje się je za jednostkę chorobową i odróżnia od innych dolegliwości skórnych. Nie można w stu procentach ustalić jednej przyczyny choroby, ale wiadomo, że największy wpływ na jej rozwój mają czynniki genetyczne. W wyniku nieprawidłowej budowy naskórka do organizmu przedostają się alergeny, wywołujące nieprawidłową reakcję systemu immunologicznego i stan zapalny. Znaczenie mają też inne okoliczności, np. stres czy zanieczyszczenie środowiska.
Przebieg AZS jest bardzo zróżnicowany. Choroba najczęściej ujawnia się we wczesnym dzieciństwie i u blisko połowy pacjentów zanika (na ogół w okresie dojrzewania), ale skóra już zawsze pozostaje sucha i skłonna do podrażnień. U pozostałych chorych objawy mogą utrzymywać się przez całe życie, z charakterystycznymi okresami remisji i nasilenia.
Zdarza się też, że AZS atakuje dopiero w okresie pokwitania lub w wieku dorosłym. Jest trudne do leczenia, towarzyszą mu ciężkie do zniesienia objawy, ma też niezwykle destrukcyjny wpływ na życie dotkniętych nim osób. Ważne jest prawidłowe rozpoznanie, nowoczesne leczenie, ale i przestrzeganie przez pacjentów określonych zasad.
AZS diagnozuje się według objawów podzielonych na dwie zasadnicze grupy.
Kryteria większe (wg Hanifina i Rajka) to:
Już trzy z powyższych objawów potwierdzają AZS.
Kryteria mniejsze (uzupełniające) to:
Atopowe zapalenie skóry dostarcza wielu cierpień pacjentom w każdym wieku, ale dla osób dorosłych ma też dodatkowe skutki. Na co dzień zmagają się nie tylko z poważnymi dolegliwościami, ale i ciężkim stresem. Widoczne na skórze zmiany sprawiają, że mają obniżoną samoocenę, izolują się od otoczenia, wpadają w stany depresyjne. Sytuację pogłębia niska wiedza na temat AZS w społeczeństwie. Osoby chore są często stygmatyzowane, odtrącane, mają problemy w relacjach z bliskimi, trudności ze znalezieniem pracy.
Potwierdza to m.in. raport „Sytuacja osób dorosłych chorujących na atopowe zapalenie skóry w Polsce”, przygotowany przez fundację AMICUS.
Dane z raportu nt. pogorszenia stanu psychicznego pacjentów w przebiegu AZS:
Jeżeli ty lub ktoś z twoich bliskich chorujecie na AZS, pamiętaj, że wsparcie psychiczne w tej chorobie jest równie ważne, jak jej leczenie. Poszukaj profesjonalnej porady. Pomocą służy też Polskie Towarzystwo Chorób Atopowych (ptca.pl), infolinia: 800-190-590 (porady w każdy drugi wtorek miesiąca, w godz. 10-13).
Naskórek jest pierwszą barierą, oddzielającą organizm człowieka od środowiska. Nienaruszony dobrze chroni nas przed czynnikami zewnętrznymi. U pacjentów chorych na AZS komórki tworzące naskórek nie przylegają do siebie, co sprawia, że do organizmu przedostają się rozmaite niepożądane substancje, które wywołują reakcję zapalną.
Najważniejsze w pielęgnacji i leczeniu skóry atopowej jest regularne stosowanie emolientów. To specjalistyczne dermokosmetyki, wykorzystujące w swoim składzie substancje, które pomagają utrzymać odpowiednie nawilżenie skóry, natłuszczają ją, niwelują podrażnienia i odbudowują płaszcz hydrolipidowy uszczelniający barierę naskórkową. Pomagają również chronić skórę przed możliwym negatywnym wpływem czynników środowiskowych, w tym alergenów.
Emolienty zmniejszają uczucie świądu oraz działają przeciwzapalnie. Występują w wielu postaciach, np. kremów, balsamów, emulsji, żelów, szamponów. Dorosłym chorym na AZS zaleca się stosowanie emolientów 2–3 razy dziennie, w ilości minimum 500 g tygodniowo. Przed aplikacją należy zapoznać się z ich składem i wybierać te, które nie zawierają substancji zapachowych, konserwantów itp.
Aktualnie zalecane są emolienty plus – wzbogacone w dodatkowe aktywne substancje, takie jak flawonoidy, saponiny i lizaty bakteryjne. Uwaga! Niektóre emolienty mogą zawierać składniki alergizujące, stosuj tylko certyfikowane preparaty.
W terapii egzemy stosuje się z dużą skutecznością glikokortykosteroidy (mGKS), w postaci maści, lotionów, kremów, aerozoli. Leczenie zmniejsza stan zapalny i świąd, ogranicza też ryzyko rozprzestrzeniania się gronkowca. Niestety, długotrwałe stosowanie i nadużywanie leków sterydowych wywołuje skutki uboczne.
Skutecznym lekiem stosowanym miejscowo w AZS o łagodnym i średnim przebiegu są inhibitory kalcyneuryny (mIK) – takrolimus i pimekrolimus. W przeciwieństwie do sterydów, nie uszkadzają one bariery skórnej. Przy ostrych zmianach zapalnych stosuje się wstępne leczenie mGKS, a następnie przechodzi na mIK.
Nowoczesnym rozwiązaniem jest terapia proaktywna (leki podaje się długoterminowo także po remisji, co opóźnia nawrót choroby i zmniejsza jej objawy).
Co robić, by złagodzić skutki AZS? Jeżeli leczenie miejscowe jest nieskuteczne, wprowadza się doustne leki immunosupresyjne (cyklosporyna, azatiopryna, metotreksat) i fototerapię.
Leczenie światłem jest uznaną metodą leczenia AZS stosowaną w osób dorosłych, zmniejszającą świąd, działającą przeciwzapalnie, dającą dobre rezultaty przy rozległych zmianach.
Stosuje się:
Fototerapia podlega refundacji. Niestety, w ramach NFZ dostępna jest głównie w dużych ośrodkach miejskich. Można ją także stosować w warunkach domowych przy użyciu lamp przenośnych.
AZS często towarzyszy nadwrażliwość pokarmowa na określone produkty:
Odstawienie alergizujących pokarmów łagodzi skutki choroby i przyspiesza proces leczenia.
U niektórych pacjentów z czasem zwiększa się tolerancja immunologiczna i restrykcyjna dieta nie jest konieczna, u innych trwa całe życie. Dietę eliminacyjną należy stosować w porozumieniu z lekarzem, by nie doprowadzić do niedoborów pokarmowych.
Naturalnym wspomagaczem w leczeniu AZS i innych schorzeń dermatologicznych jest olej z wiesiołka dwuletniego. To bogate źródło niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT), które mają pozytywny wpływ na stan skóry.