Zrzeczenie się dziedziczenia i odrzucenie spadku: które rozwiązanie będzie lepsze, gdy nie chcemy przyjąć spadku? To zależy od okoliczności. Czym się różnią? Co to jest zrzeczenie się dziedziczenia i jakie ma skutki prawne? Sprawdź, jak napisać umowę. Czy można zmienić raz podjętą decyzję o zrzeczeniu się dziedziczenia? Poznaj te przepisy prawne.
Spis treści
Podstawowy skutek obu tych czynności będzie taki sam, tzn. nie odziedziczymy należnego spadku. Mimo to, są to dwa różne rozwiązania i rządzą się swoimi prawami.
Zrzeczenie się dziedziczenia to tak naprawdę umowa między spadkodawcą a spadkobiercą ustawowym – jest podpisywana jeszcze za życia spadkodawcy.
Najczęściej umowa zrzeczenia się dziedziczenia to sposób na uniknięcie odziedziczenia długów. Jeśli już wcześniej wiemy, że grozi nam (i naszym zstępnym) przejęcie cudzych zobowiązań w spadku, warto nakłonić przyszłego spadkodawcę do podpisania dokumentu.
Zdarza się też, że to spadkodawca chce za pomocą tej umowy wpłynąć na kwestie dziedziczenia po nim.
Taka umowa musi być zawarta w formie aktu notarialnego.
Uwaga! Przedmiotem umowy zrzeczenia się dziedziczenia jest jedynie prawo do dziedziczenia z ustawy. Oznacza to, że skutki prawne umowy nie dotyczą dziedziczenia na podstawie testamentu. Podpisanie jej nie wyklucza dziedziczenia na podstawie testamentu.
Skutki zrzeczenia się dziedziczenia nastąpią w momencie otwarcia spadku, czyli po śmierci spadkodawcy. Zawarcie takiej umowy jest równoznaczne ze zrzeczeniem się prawa do zachowku.
Zrzeczenie się dziedziczenia automatycznie obejmuje również zstępnych spadkobiercy (dzieci, wnuki). Również tych, którzy narodzą się po dacie podpisania umowy. Tylko zapis w umowie może wyłączyć ten skutek. Jeśli nie postanowiono inaczej, nie będą dziedziczyć mimo ustawowego prawa do tego (tzn. będą traktowani, jakby nie dożyli otwarcia spadku).
Jeśli sytuacja ulegnie zmianie, np. dłużnik spłaci zobowiązania, można wycofać się z umowy o zrzeczeniu się dziedziczenia.
Zgodnie z art. 1050 kodeksu cywilnego zrzeczenie się dziedziczenia może zostać uchylone – oczywiście pod warunkiem, że przyszły spadkodawca wciąż żyje. Spadkobierca i spadkodawca muszą w tym celu zawrzeć kolejną umowę w tej sprawie. Tu również wymagana jest forma aktu notarialnego.
Odrzucenie spadku to czynność jednostronna – decyzja spadkobiercy. Podejmuje on ją już po śmierci spadkodawcy, składając oświadczenie w ciągu 6 miesięcy od momentu, gdy dowiedział się o powołaniu do spadku.
Odrzucenie spadku nie dotyczy zstępnych spadkobiercy. Spadek przechodzi na dzieci i wnuki. Każdy z nich musi sam podjąć decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu schedy.
Odrzucenie spadku jest decyzją ostateczną.