Witamina D nazywana jest witaminą słońca, bo powstaje w skórze pod wpływem jego promieni. Jej niski poziom wpływa na cały organizm. Jakie są objawy niedoboru witaminy D i jak je uzupełnić? Sprawdź, jak zapobiegać deficytom witaminy słońca i jak rozpoznać jej nadmiar w organizmie.
Spis treści
Mało słońca i dieta uboga w ryby sprawia, że Polacy mają bardzo niski poziom witaminy D. Tymczasem jej niedobór jest groźny, bo oznacza mniejszą odporność organizmu, większe ryzyko zachorowania na cukrzycę, nadciśnienie, choroby autoimmunologiczne, demencję.
Jak pokazują badania aż 90 proc. Polaków ma niedobór witaminy D3, a 60 proc. skrajny niedobór (poniżej 20 ng/ml). By zbadać jej poziom wystarczy proste badanie krwi, ale by wykonać je za darmo potrzebne jest skierowanie od lekarza specjalisty z dziedziny endokrynologii lub chorób metabolicznych. Prywatnie kosztuje ok. 75 zł.
Witamina D, tj. cholekalcyferol, to związek steroidowy, czyli pochodna cholesterolu. Może być dostarczana z pokarmem, ale jej głównym źródłem jest synteza w skórze pod wpływem słońca. Następnie substancja ta przechodzi w organizmie kolejne przemiany do formy aktywnej – witaminy D3, czyli kalcytriolu.
Witamina D3 odpowiada przede wszystkim za gospodarkę wapniową. Zwiększa wchłanianie tego pierwiastka w przewodzie pokarmowym i hamuje jego pobieranie z kości (czyli zapobiega ich nadmiernemu odwapnieniu). Ponadto jest bardzo ważna dla układu odpornościowego, a pośrednio, poprzez regulację poziomu wapnia w organizmie, wpływa praktycznie na wszystkie istotne procesy: czynność układu krążenia prawidłową pracę mózgu właściwe działanie mięśni prawidłowe działanie układu krzepnięcia.
Przyczyną częstego niedoboru witaminy D3 w naszych szerokościach geograficznych jest niewystarczająca ekspozycja na światło słoneczne. Latem i wiosną wynika ona ze stosowania kremów z wysokim filtrem, natomiast jesienią i zimą z mniejszej ilości godzin dziennych oraz zakrywania dużej powierzchni ciała ubraniem.
Oto objawy, które mogą świadczyć o niedoborze witaminy D:
Pozostałe objawy deficytu witaminy D to:
Objawy i związane z niedoborem witaminy D3 powikłania obejmują bardzo szerokie spektrum, dlatego jednoznaczne powiązanie ich z deficytem bywa trudne i zawsze wymaga poszukiwania innych przyczyn. Dopiero wykluczenie przez lekarza innych chorób i potwierdzenie niedoboru witaminy D3 pozwala na stwierdzenie, że zgłaszane przez pacjenta dolegliwości są związane z jej deficytem.
Dzienne zapotrzebowanie na witaminę D3 pokrywa jej produkcja w skórze, o ile przebywamy na słońcu przynajmniej 15 minut dziennie w godzinach 10-15, i mamy minimum 18 proc. odkrytej skóry. Jednak w krajach o niskim nasłonecznieniu, jak Polska, produkcja tej substancji w skórze jest niewystarczająca.
Ilość witaminy D3 w pokarmach też jest zbyt niska, by pokryć dzienne zapotrzebowanie. Dlatego w niektórych przypadkach zaleca się suplementację doustną, przy czym dawka powinna wynosić 800–2000 j. na dobę.
Witaminy D nie wolno nadużywać. Jej nadmiar, tak samo jak niedobór, może szkodzić. Czym się objawia?
Skutkiem długotrwałego nadmiaru witaminy D może być odkładanie się wapnia w tkankach, np. w mięśniach, sercu, tętnicach i nerkach. Znacznie gorzej funkcjonuje też wówczas układ nerwowy, wzrasta ryzyko kamicy nerkowej i żółciowej.
Pokarmy bogate w witaminę D3 to: tłuste ryby morskie – jak makrela, węgorz, śledź, dorsz, jaja, mleko krowie, ser żółty. Dieta pozwala jednak pokryć tylko 20 proc. dziennego zapotrzebowania na witaminę D3, dlatego nie powinna być jej jedynym źródłem. Gdybyśmy chcieli zalecaną dawkę witaminy dostarczać organizmowi wyłącznie w ten sposób, musielibyśmy codziennie zjeść np. 600 g makreli, 20 jajek, kilka kilogramów sera lub wypić około 80 litrów mleka.
Witamina D3 należy do witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, więc jej wchłanianie zwiększa się pod wpływem tłuszczu zawartego w pożywieniu. Jeśli przyjmujesz ją w tabletkach, to zawsze łącz z olejami czy masłem.