Przekrwienie żylne miednicy potocznie nazywane żylakami miednicy może dawać wiele objawów, także nietypowych. Najbardziej charakterystycznym jest przewlekły ból podbrzusza. Na co jeszcze zwrócić uwagę? Jak wygląda diagnostyka i leczenie żylaków miednicy? Sprawdź na czym polega zabieg embolizacji i jak się do niego przygotować.
Spis treści
Niewydolność żylną miednicy można wyleczyć. Problem w tym, że wiele pacjentek nie otrzymuje tej szansy z powodu braku prawidłowej diagnozy.
Przekrwienie miednicy jest spowodowane niewydolnością żył biegnących w rejonie jajników, bioder oraz splotu okolicy macicy. Skutkiem nieprawidłowego przepływu krwi jest jej zaleganie w żyłach, które, poszerzając się, uciskają okoliczne tkanki.
Przekrwieniu żylnemu miednicy sprzyjają:
Najważniejszym jest tępy ból w dole brzucha, trwający pół roku, a nawet znacznie dłużej. Zwykle jest wyraźniej odczuwany po jednej stronie brzucha. Częste są również bóle w rejonie krzyża i krocza.
Inne symptomy przekrwienia żylnego miednicy to:
Nietypowe dolegliwości to ból biodra, żylaki kończyn dolnych, podrażnienie narządów płciowych.
Jeśli zaobserwowałaś u siebie któreś z wymienionych objawów, zgłoś się do ginekologa. Lekarz wykona badanie ginekologiczne oraz USG transwaginalne.
Przy podejrzeniu zespołu biernego przekrwienia miednicy powinnaś zostać skierowana na badanie metodą rezonansu magnetycznego (najlepiej bez użycia środka kontrastowego). Pozwoli ocenić stan żył miednicy.
Ginekolog zaleci ci stosowanie środków uśmierzających ból z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych. Gdy dolegliwości związane są z miesiączką, może przepisać leki stosowane w antykoncepcji hormonalnej. Sprawdza się również leczenie medroksyprogesteronem (łagodzi objawy u ok. 40 proc. chorych).
U kobiet, u których leczenie farmakologiczne nie przynosi oczekiwanych efektów, dużą szansę na pozbycie się dokuczliwych objawów daje zabieg embolizacji, refundowany w ramach NFZ. Jego skuteczność jest bardzo wysoka – poprawę uzyskuje się u 94 proc. pacjentek.
Skierowanie do szpitala dostaniesz od ginekologa. Na wizytę kwalifikacyjną w placówce wyspecjalizowanej w zabiegach embolizacji możesz zapisać się telefonicznie. Weź ze sobą wyniki badań, powiedz lekarzowi o współistniejących chorobach i zażywanych stale lekach.
Podczas tej wizyty umówisz się na konkretny termin. Dostaniesz też skierowanie na badania krwi oraz EKG, które trzeba wykonać przed każdym zabiegiem w szpitalu. Jeśli dotąd nie zaszczepiłaś się przeciw zapaleniu wątroby typu B, zrób to. To samo zalecenie dotyczy COVID-19 (przed zgłoszeniem się do szpitala będziesz musiała wykonać test).
Zabieg przeprowadza się metodą nieinwazyjną (jest bezpieczny i bezbolesny) i trwa ok. 2 godzin. Pozostaniesz w szpitalu jeden dzień. Embolizacja ma na celu zamknięcie poszerzonych żył jajnikowych, biodrowych, sromowych i zasłonowych oraz ewentualnie innych naczyń, położonych w pobliżu.
Nie jedz później niż o północy dnia poprzedzającego embolizację. Pić możesz do dwóch godzin przed zabiegiem (tylko przejrzyste płyny – wodę, herbatę, klarowny sok bez miąższu). Jeśli lekarz nie zaleci inaczej, zażyj lekarstwa, które stale przyjmujesz.
Gdy jesteś cukrzykiem i bierzesz insulinę, uzgodnij z lekarzem, czy nie trzeba będzie zmodyfikować jej dawki w dniu zabiegu.
Jeśli bierzesz doustne leki przeciwcukrzycowe, takie jak Metformina, musisz przestać ją zażywać 48 godzin przed zabiegiem, a zacząć ponownie najwcześniej 48 godzin po nim. Bardzo ważne jest, by lekarz pomógł ci kontrolować cukier w tym okresie (i np. w razie potrzeby wdrożył insulinę).
Gdy zażywasz leki rozrzedzające krew, np. Acenokumarol, poinformuj o tym lekarza, aby można było odpowiednio wcześniej wstrzymać leczenie. Jeśli masz alergię na kontrast lub środki jodopochodne, również uprzedź lekarza. Im wcześniej, tym lepiej (np. na tydzień przed zabiegiem). Dzięki temu można będzie zaplanować i wdrożyć specjalne procedury, które zapewnią ci większe bezpieczeństwo podczas zabiegu embolizacji.
Nie pal papierosów 24 godzin przed zabiegiem.