Rysy na szkliwie, ciemne plamy na zębach lub ich rozchwianie sugerują nam, że problemem są choroby zębów. Ale nie zawsze tak jest! Problemy w jamie ustnej mogą być objawem schorzeń i niedoborów nie mających bezpośredniego związku z zębami. Jak rozpoznać, co jest przyczyną? Sprawdź inne objawy i metody leczenia dolegliwości.
Z wyglądu oraz kondycji zębów można naprawdę dużo wyczytać! Nie tylko to, czy odpowiednio dbamy o higienę jamy ustnej ale także, jak się ma cały organizm...
To efekt zaciskania zębów i zgrzytania nimi – nieświadomego! Lekarze nazywają tę przypadłość bruksizmem. Najwięcej osób z bruksizmem to te w wieku 18-45 lat, zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Ciekawostką może być fakt, że szczyt zachorowań przypada na lata 18-29, a kobiety częściej mają skłonność do zaciskania zębów w dzień. Duża siła, z jaką to robimy (10 razy większa, niż podczas jedzenia) sprawia, że zęby pękają. Mogą też być wytarte w pobliżu szyjek i rozchwiane.
Do objawów widocznych w jamie ustnej dochodzą: bóle głowy i karku, szumy uszne, napięcie barków. Winowajcą jest stres, zarówno ten nagły i mocno odczuwany, jak i ten słabszy, ale długotrwały, zabarwiający niepokojem każdy dzień.
Bruksizm trzeba leczyć na 2 sposoby: objawowo i przyczynowo. Aby zapewnić zębom ochronę, lekarz stomatolog może zalecić specjalną odciążającą szynę na zęby. Ważne jest, by równocześnie zająć się psychiką i emocjami – chodzić na psychoterapię, stosować techniki relaksacyjne. Spośród tych ostatnich dużą skutecznością odznacza się trening autogenny Schultza – można spróbować nauczyć się go samemu (korzystając z instrukcji dostępnych np. na youtube) lub zapisać się na specjalny kurs.
Mogą ostrzegać o tym, że organizm źle reaguje na białko ze zbóż.
Na celiakię wskazują także: pieczenie języka, zapalenie kącików ust, biegunki, bóle brzucha, chudnięcie, niedobory składników pokarmowych. Odpowiedzialne są geny.
Gastroenterolog zaleca specjalną dietę bezglutenową.
Zęby nie powinny się ruszać. Jeśli tak jest – uwaga na brak wapnia i osteoporozę!
Inne objawy: mrowienie i drętwienie kończyn, trudności z przełknięciem pokarmu (spowodowane skurczem przełyku lub gardła), napady duszności), podatność na złamania. Ewidentnym objawem niedoboru jest tzw. tężyczka – symetryczny, bolesny skurcz mięśni (najpierw rąk, potem przedramion, ramion, twarzy, klatki piersiowej i nóg).
Terapia to przede wszystkim odpowiednia suplementacja – lekarz dobiera dawkę wapnia, a dodatkowo witaminy D.