Jaki kolor ma Twoja osobowość? Ta wiedza może Ci się przydać

Nie rozumiesz rodzonej siostry, nie masz pojęcia, czego chce od ciebie szef, koleżanka wciąż cię strofuje, nawet własny mąż czasami zachowuje się, jak byś mówiła po chińsku. Spokojnie, wszystko z tobą jest w porządku. Z ludźmi wokół ciebie również, nie są z kosmosu, choć czasem tak się wydaje. Dlaczego więc tak trudno się z nimi porozumieć? Bo każdy ma inną osobowość.

Teorię kolorów osobowości opisał w swoich książkach psycholog Thomas Erikson. Pierwsza z nich „Otoczeni przez idiotów” szybko stała się bestsellerem, druga to „Otoczeni przez psychopatów”, a trzecia „Mój szef jest idiotą”.

Cztery kolory osobowości

Thomas Erikson, szwedzki psycholog specjalizujący się w komunikacji społecznej, przyjrzał się ludziom pod kątem tego, jak podejmują decyzje, jak rozwiązują problemy i jak o tym mówią. Doszedł do wniosku, że różnice i co za tym idzie, problemy z komunikacją, biorą się z różnic w typach osobowości, które Erikson nazywa kolorami. Psycholog bazuje na teorii DISC Williama Moultona Marstona, opisując cztery typy osobowości. Zgodnie z tą teorią są cztery główne kolory: czerwony, żółty, niebieski, zielony. Podobno ok. 5 proc. ludzi to osoby „jednokolorowe”. Nieco ponad 8 proc. osób to połączenie dwóch kolorów.

Większość jest natomiast mieszanką trzech kolorów, ale jeden z nich zawsze przeważa. Jeśli masz problem z dogadaniem się z koleżanką, szefem, a nawet z mężem, spróbuj ustalić, który z kolorów dominuje u tej osoby. Dzięki temu znajdziesz klucz, który pozwoli ci ją lepiej zrozumieć.

Kolory osobowości: stanowczy czerwony

Wie, czego chce. Jest coś do zrobienia? To trzeba działać, iść do celu, a nie zastanawiać się, co ktoś sobie pomyśli. Ten człowiek błyskawicznie podejmuje decyzje, jest konsekwentny. Zazwyczaj też jest ambitny, uparty, lubi rywalizować. Inni często uważają „czerwonego” za egoistę, który zachowuje się jak udzielny król. Nic dziwnego, on musi mieć ostatnie słowo, zawsze.

Sposób na „czerwonego”

Nie licz, że cię pocieszy, wysłucha, przytuli. Ale jeżeli potrzebujesz załatwienia sprawy, pożyczenia pieniędzy, idź do niego jak w dym. Pamiętaj tylko, że „czerwony” chce konkretów. Wyłóż kawę na ławę i dodaj, że tylko on może pomóc, poczuje się doceniony. Nie musisz we wszystkim się z nim zgadzać, jeśli masz inne zdanie, przedstaw swoje argumenty. Zrozumie, nie obrazi się.

Ktoś wydaje ci się jakiś dziwny, zwariowany, nieżyciowy? Zapewne jest tylko „innego koloru”.

Kolory osobowości: wyważony niebieski

Kieruje się logiką. Jest dociekliwy, dokładny, skupiony na szczegółach, czasem aż za bardzo. Jeśli się czegoś podejmie, zrobi to na 200 procent. Dużo wymaga od siebie, jeszcze więcej od innych, nie jest łatwym partnerem ani w życiu, ani w pracy. Ludzie z jego otoczenia uważają go często za formalistę, nieprzystępnego zarozumialca albo „wujka dobra rada”, choć on sam stara się ze swoim towarzystwem zbytnio nie narzucać.

Sposób na „niebieskiego”

Prosisz go o coś? Daj mu czas, żeby się namyślił. Gdy się zgodzi, możesz polegać na nim bardziej niż na Zawiszy. Ale nie poganiaj go i nie zmieniaj zdania, bo uzna cię za osobę, której nie można zaufać. Nie oczekuj też, że zrobi coś dla ciebie spontanicznie, z własnej inicjatywy czy z sympatii. I bądź ostrożna z krytyką, bo „niebieski” jest na nią szczególnie wrażliwy, bardzo często ma niskie poczucie swojej wartości.

Kolory osobowości: przyjacielski zielony

Lubi ludzi. Jest spokojny, zrównoważony, jak ognia unika konfliktów. Nie licz, że powie ci prawdę w oczy, raczej stanie na głowie, żeby załagodzić konflikt. Potrafi wysłuchać, pocieszyć, stara się zrozumieć drugą osobę. Zwykle jest godny zaufania. Ale ma też wady. Dla niego najważniejsze jest własne poczucie bezpieczeństwa. Bywa niesamodzielny, zachowawczy: „na wszelki wypadek nie będę się angażować, po co mi to”.

Sposób na „zielonego”

Zgodzi się zrobić dla ciebie wiele. Ale... czy rzeczywiście zrobi? Intencje ma dobre, jednak trzeba mu nieustannie się przypominać, pilnować, sprawdzać. „Zielony” wciąż odkłada na potem i nie cierpi podejmować decyzji. Czeka, aż sprawa sama rozwiąże. Jeśli więc chcesz ustalić z nim coś ważnego, weź sprawy w swoje ręce. Nie pytaj: „kupujemy samochód czy odkładamy pieniądze?”. Zdecyduj sama i daj do zrozumienia, że za tę decyzję bierzesz odpowiedzialność. Z radością się na to zgodzi.

Nie trzeba być „w tym samym kolorze”, żeby kogoś zrozumieć. Trzeba „zobaczyć” jego kolor.

Kolory osobowości: spontaniczny żółty

Nosi różowe okulary. Jest pełen entuzjazmu, zawsze optymistycznie nastawiony do świata. „Jakoś przecież się musi udać” – to jego dewiza. „Żółty” to człowiek pewny siebie i odważny. Lubi nowości i nie znosi nudy, zrobi wszystko, żeby jej uniknąć. Czasem miewa szalone pomysły. Osoby z jego otoczenia myślą o nim często, że to wieczne dziecko, niepoważne i nieodpowiedzialne. Owszem, „żółty” rzadko cokolwiek planuje, a jeśli już, to plany ciągle zmienia. Czasem ma też problem z dotrzymaniem słowa, dyscypliną w pracy. Bywa też bałaganiarzem, jak każda artystyczna dusza. Ale za to jest taki ujmujący. Gdy coś zepsuje, potrafi nadrobić to wdziękiem, zagadać tak, że nikt się nie zorientuje. Sam też nie bywa pamiętliwy, jeśli ktoś nadepnie mu na odcisk, szybko puści to w niepamięć. Nic więc dziwnego, że ma spore grono oddanych przyjaciół.

Sposób na „żółtego”

To osoba z natury pomocna i komunikatywna, więc dogadanie się z nią zazwyczaj nie sprawia problemu. Jest tylko jedno ale: nie lubi, gdy się nią komenderuje i wydaje szczegółowe instrukcje. Listę z zakupami zapewne zgubi, kupi cokolwiek i obiad przygotuje według własnego pomysłu. Pod warunkiem jednak, że ma dobry nastrój. Bo u „żółtego” nastrój jest szczególnie ważny. Jeśli czuje się doceniany, zauważany, jest w stanie góry przenosić, nie ma dla niego rzeczy niemożliwych. Ale jeśli akurat usłyszał coś niepochlebnego na swój temat, ktoś zakwestionował jego umiejętności albo talent, poważną rozmowę lepiej odłożyć. Nazajutrz humor mu się poprawi i znów będzie tryskać optymizmem.

Jak myślą ludzie o rożnych kolorach osobowości?

Załóżmy, że wybierasz się z kimś na wakacje, chcecie wynająć domek. Oto jak do sprawy podejdzie każdy z „kolorowych typów”:

Typ czerwony

„Wybrałem dla nas domek nad morzem, zarezerwowałem i zapłaciłem. Wyjazd w sobotę za tydzień”.

Typ niebieski

„Trzeba najpierw zobaczyć oferty, ustalić ceny domków, sprawdzić dojazd, atrakcje na miejscu. No i prognozę pogody”.

Typ zielony

„Chcesz pojechać nad morze? Super! Wolisz góry? Też dobrze. Wybierz, co wolisz, mnie nie pytaj, ja się dostosuję”.

Typ żółty

„Znajomi jadą nad jezioro, przyłączmy się i razem wynajmijmy domek. Będzie świetna zabawa. A jak nam się przestanie podobać, to uciekniemy gdzieś indziej”.