Zapłodnienie pozaustrojowe jest szansą na urodzenie dziecka dla par, u których zawiodły inne metody leczenia niepłodności.
Czym jest zapłodnienie in vitro?
Zapłodnienie pozaustrojowe jest jednym z największych osiągnięć medycyny. Pierwsze dziecko poczęte dzięki tej metodzie przyszło na świat w 1978 roku w Anglii.
Wskazania do zapłodnienia in vitro
Głównym wskazaniem do zapłodnienia in vitro jest niepłodność kobiet, spowodowana nieprawidłowym funkcjonowaniem jajowodów, a także, co zdarza się coraz częściej, niska jakość nasienia mężczyzny (niewystarczająca ilość plemników lub ich mała ruchliwość).
Zapłodnienie pozaustrojowe traktuje się jako ostatnią możliwość leczenia, dlatego do programu kwalifikuje się te kobiety, u których zawiodły inne metody kuracji.
Przebieg zabiegu in vitro
- Para pragnąca mieć dziecko, musi przejść szereg badań – ocenia się stan psychiczny i fizyczny małżonków.
- Jednym z pierwszych, najważniejszych etapów realizacji zapłodnienia, jest uzyskanie komórek jajowych. W tym celu podaje się kobiecie hormony, stymulujące jajeczkowanie.
- Wzrost pęcherzyków i dojrzałość komórki jajowej, które zachodzą w obrębie jajnika, obserwuje się przy pomocy usg.
- W odpowiednim momencie należy pobrać komórki jajowe. W tym celu wykonuje się punkcję, podczas której igła wprowadzana jest przez sklepienie pochwy.
- Otrzymane komórki jajowe umieszcza się w specjalnym płynie i na kilka godzin wstawia do inkubatora.
- Następnie przeprowadza się zaplemnienie nasieniem.
- Rozwijające się po zapłodnieniu zarodki umieszcza się w jamie macicy. Dla zwiększenia szansy zagnieżdżenia zarodka w macicy wprowadza się tam zwykle 2 lub 3 embriony. W wyniku takiego zabiegu zwiększa się jednak ryzyko zajścia w ciążę mnogą.
- Resztę zarodków się zamraża.
Skuteczność zabiegu in vitro
W przodujących ośrodkach, osiągających najlepsze wyniki, liczba ciąż uzyskanych metodą zapłodnienia in vitro sięga 30%, a liczba porodów waha się od 15 do 20%.
