Piwonie to jedne z najpiękniejszych roślin w naszych ogrodach. Kiedy te szlachetne, słodko pachnące kwiaty zakwitną, to znak, że lato tuż, tuż. Przeczytaj, jak wygląda uprawa piwonii w ogrodzie, kiedy jest najlepszy czas na rozmnażanie i sadzenie piwonii oraz jakie są najpiękniejsze ogrodowe odmiany piwonii.
Spis treści
Zwracają uwagę nie tylko swoim wyglądem, ale też zapachem. Ich nazwa wywodzi się od greckiego słowa paionia i oznacza kwiat Apollina, boga słońca. Być może tak je nazwano, bo kochają słońce.
Piwonie przybyły do Europy z Japonii oraz Chin, gdzie znano i uprawiano je od bardzo dawna. Tam też do dzisiaj są symbolem powodzenia, dostatku, szczęścia i pomyślności. To rośliny dla koneserów piękna i ludzi cierpliwych, którzy wiedzą, że warto długo czekać, nawet 2-3 lata, by przez kolejnych kilkanaście cieszyć się kwiatami o olśniewającej urodzie.
Rośliny najlepiej czują się w słonecznym, zacisznym miejscu, w glebie żyznej, gliniastej, ale niezbyt mokrej i zbitej. Żeby obficie kwitły, trzeba je nawozić. Najlepiej kompostem lub mieszankami do zasilania kwiatów wieloletnich.
Trzeba im starannie wybrać miejsce, bo nie lubią przesadzania i powinny możliwie jak najdłużej, rosnąć w jednym miejscu. Piwonie kochają słońce i otwartą przestrzeń, byle osłoniętą od wiatru. Zniosą też półcień, jeśli przynajmniej przez połowę dnia dochodzić do nich będą promienie słoneczne. Idealne dla nich podłoże to żyzne, próchnicze, o średniej wilgotności.
Przed sadzeniem należy dobrze spulchnić glebę. Na podłożu ciężkim warto zadbać o drenaż i wsypać na dno dołka 10 cm warstwę żwiru. Karpy sadzimy na takiej głębokości, aby pąki pędowe znajdowały się na 3-5 cm pod powierzchnią ziemi. Delikatnie rozkładamy korzenie, starannie obsypujemy ziemią, uciskamy i podlewamy. Silnie rosnące odmiany o długich łodygach umieszczamy w dużych, nawet metrowych odstępach, odmiany niskie co 60-80 cm. U podstawy łodyg kwiatów warto usypać kopczyk z kory sosnowej lub trocin, które utrzymają wilgoć w glebie i zapobiegną nadmiernemu rozwojowi chwastów. Podlewanie piwonii wskazane jest tylko w czasie suszy. Staramy się nie moczyć liści, bo łatwo zapadają na szarą pleśń.
Do obfitego kwitnienia piwonie potrzebują zasilania – najlepiej nawozem organicznym (w ostateczności granulowanym mineralnym, byle zawierał dużo fosforu, a mało azotu). Co roku wiosną warto rozłożyć między roślinami dobrze przefermentowany obornik, omijając środek kępy, skąd będą wyrastać nowe pędy. Latem można nawozić piwonie pokrzywową gnojówką.
Najlepszą porą na rozmnożenie peonii jest koniec sierpnia lub początek września, kiedy wytworzą się zawiązki przyszłorocznych kwiatów. Trzeba przyciąć pędy rośliny na ok. 3 centymetry i ostrożnie wykopać korzenie (tzw. karpy), żeby ich nie uszkodzić. Następnie opłukać letnią wodą i lekko osuszyć papierowym ręcznikiem. Podzielić karpę ostrym nożem na pojedyncze korzenie, tak, aby powierzchnia cięcia była, jak najmniejsza. Każda część powinna mieć od 3 do 5 pąków osadzonych na szyjce korzeniowej. Tak przygotowane sadzimy na nowe miejsce.
Piwonie sadzimy w odstępach 60-100 cm. Po umieszczeniu karpy w dołku przykrywamy ją 5 cm warstwą ziemi. Na nowe miejsce przesadzamy rośliny (na przełomie sierpnia i września) dopiero wtedy, gdy coraz słabiej kwitną.
Gatunków i odmian są już tysiące, a wciąż powstają nowe. Jedną z największych w Europie, a może nawet na świecie kolekcję tych kwiatów można podziwiać w Ogrodzie Botanicznym Instytutu Botaniki Czeskiej Akademii Nauk w Pruhonicach. W Polsce okazały zbiór peonii chińskich ma łódzki ogród botaniczny. A oto nasz wybór najpiękniejszych:
Najczęściej spotykana w naszych ogródkach piwonia chińska ma niezwykle dekoracyjne kwiaty. Mogą być pełne, półpełne lub anemonowe (środkowe płatki są ułożone kuliście, zewnętrzne – w kilku okółkach). Najpopularniejszą jej odmianą jest Sarah Bernhardt, nazwana tak na cześć ekscentrycznej (znanej m.in. z męskich ról Hamleta i Judasza) francuskiej aktorki (1844-1923). To piwonia pełna, pasteloworóżowa o karbowanych płatkach. Przedstawiciele mieszańców japońskich mają pojedyncze kwiaty z 1-2 okółkami płatków zewnętrznych i długie pręciki w innym kolorze, ułożone w kulę. Jej ładne polskie odmiany to „Władysława” i „Ewelina”.
Wyświetl ten post na Instagramie
Wyświetl ten post na Instagramie
Dynamicznie się rozrasta, przyjmując formę krzewu. Kwiaty ma okazałe, na końcach płatków lekko postrzępione, zwykle półpełne, choć można też spotkać odmiany o kwiatach pełnych. Słabo rośnie w kwaśnym podłożu (konieczne będzie jego wapnowanie, by podwyższyć pH gleby). Na wiosnę wymaga zasilenia kompostem, na zimę – okrycia.
Wyświetl ten post na Instagramie
Wyświetl ten post na Instagramie
Kwitnie na różowo, tworzy dość gęste, krzaczaste kępy. Preferuje średnio wilgotną, żyzną i przepuszczalną glebę. Na ciężkiej jej kwitnienie będzie wprawdzie obfitsze, ale wzrost rośliny bardzo powolny.
Nazwę swą wzięła od wąskich, pierzastych liści. Na jednym pędzie wyrasta tylko jeden ciemnoczerwony kwiat o pojedynczych płatkach. Warto poszukać rzadkiej odmiany „Rosea” w kolorze bladego różu.
Peonie świetnie nadają się do bukietów. Aby długo stały w wazonie, trzeba je ścinać w fazie pąków. Gdy będą zbyt mocno otwarte – kwiaty szybko zgubią swoje płatki. Jeśli masz je w ogródku, ścinaj je raczej w godzinach popołudniowych (a nie rano, jak wiele osób sądzi), bo to lepiej sprzyja zachowaniu dobrej kondycji rośliny przez dłuższy czas. Przed włożeniem do wazonu usuń dolne liście (łodyżkę zetnij ukośnie).