Pelargonie to jedne z najpopularniejszych kwiatów, które możemy posadzić na balkonie, tarasie, parapecie i w ogrodzie. Zachwycają intensywnością i różnorodnością barw. Są też łatwe w pielęgnacji. Dowiedz się, jak dbać o pelargonie, aby obficie kwitły. Oto nasz poradnik uprawy pelargonii.
Pelargonie, okrzyknięte kiedyś królowymi balkonów, od lat dzielnie bronią tego tytułu. Dzięki licznym kolorom i kształtom kwiatów oraz liści zamieniają nasze ogrody i tarasy w oazy spokoju. Nie tylko urzekają swoim wyglądem, ale są także łatwe w pielęgnacji i bardzo odporne na wysokie temperatury. Pochodzą z Afryki, a co za tym idzie, uwielbiają nasłonecznione balkony od strony południowej. Pelargonia może poszczycić się bogatą liczbą gatunków – prawdopodobnie istnieje ich aż 250!
Wyświetl ten post na Instagramie.
W zależności od odmiany i przygotowanej kompozycji pelargonie wpisują się w nowoczesny, miejski styl, ale potrafią również stworzyć naturalny, sielski klimat. Ponadto, jeśli urzeknie nas jakiś okaz u znajomych, z łatwością możemy wejść w jego posiadanie, pobierając sadzonki z młodych, miękkich pędów. To świetna wprawka dla osób, które dopiero zaczynają przygodę z rozmnażaniem roślin, gdyż zadanie to jest zaskakująco łatwe i niemal zawsze kończy się sukcesem!
Zwykle uprawia się pelargonie jako rośliny pokojowe – najlepiej czują się w jasnych pomieszczeniach. Ich duże kwiaty i ciągłe kwitnienie sprawiają, że coraz więcej osób ozdabia nimi swoje mieszkania.
Mają wzniesiony, zwarty pokrój i pełne lub półpełne kwiatostany. Intensywnie zielone pędy oraz liście są sztywne i delikatnie omszone. Te ostatnie charakterystycznie pachną. Kwiaty występują w całej palecie odcieni czerwieni, różu, pomarańczu i bieli.
Wyświetl ten post na Instagramie.
To rośliny o zwisających pędach. Występują w wielu barwach (na zdj. czerwone), istnieją też dwukolorowe. Ich sztywne liście przypominają liście bluszczu pospolitego.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Liście pelargonii mogą być szorstkie, gładkie lub pokryte meszkiem, w odcieniu soczystej zieleni, ciemno-, szaro- lub niebieskawozielone. Odmiany rabatowe zwykle mają lekko owłosione liście, z mniej lub bardziej wyraźnym brązowym pierścieniem. Liście pelargonii bluszczolistnych najczęściej są gładkie i błyszczące. Największym zróżnicowaniem charakteryzują się, jak sama nazwa wskazuje, odmiany o ozdobnych liściach. Pelargonie mają charakterystyczny zapach. Niektóre wyróżniają się oryginalnym aromatem liści, przypominającym woń róży, cytryny, mięty lub gałki muszkatołowej!
O dobrej kondycji roślin decydują odpowiednie miejsce uprawy i właściwa pielęgnacja.
Pelargonie tolerują półcień, ale im więcej mają słońca, tym obficiej kwitną. Potrzebują dość dużych doniczek, na których dno warto wysypać keramzyt lub żwir. Nie należy sadzić ich zbyt gęsto. Okazy raz na tydzień lub dwa warto zasilić specjalnym nawozem.
Nawet letnie fale upałów nie stanowią problemu dla pelargonii. Jednak, mimo że krótkie okresy posuchy nie są dla nich groźne, pamiętajmy o nieprzesuszaniu ziemi i regularnym podlewaniu (w upalne dni nawet dwa razy dziennie – rano i wieczorem).
Rośliny te mogą padać ofiarą przędziorków, które powodują srebrzenie się liści, wełnowców wypijających soki roślinne, gąsienic wygryzających dziury w liściach, mączlików oraz mszyc.
Do najpowszechniejszych kłopotów w uprawie pelargonii należy nadmierne żółknięcie i opadanie liści. Jeśli nie jest wywołane chorobą ani żerowaniem szkodnika, prawdopodobnie okazy są zbyt często lub za rzadko podlewane. Czasem na roślinie pojawia się tzw. liść albinos, który jest wyraźnie jaśniejszy. To naturalne zjawisko, które nie stanowi zagrożenia – jest po prostu ciekawym wyjątkiem.
Nieodpowiednie podlewanie, za słabe lub za mocne nawożenie, zbyt gęste sadzenie roślin czy brak przewiewu mogą sprzyjać rozwojowi patogenów.
Rdza pelargonii Liście pokrywają się żółtymi plamami z brązowymi brodawkami. Porażone części roślin żółkną, brązowieją i opadają.
Początkowo objawia się lekko zapadniętymi plamami. Z czasem opanowuje całą roślinę, której liście więdną i opadają.
Na liściach powstają plamy pokryte charakterystycznym, szarym nalotem. Z czasem rozprzestrzeniają się na cały okaz. Mączniaki Mączniak prawdziwy objawia się białym nalotem na górnej i dolnej części liścia, mączniak rzekomy – tylko na spodniej.
Usuwanie zwiędłych kwiatów i liści oraz przesuszonych pędów sprawia, że roślina wygląda lepiej, jest zdrowsza i stymulowana do tworzenia nowych kwiatów. Istnieją odmiany „samooczyszczające się”, głównie wśród zwisających odmian, których zwiędnięte kwiaty same odpadają od łodyg – na ich miejscu, zwykle w bardzo krótkim czasie, wyrastają nowe. W ich przypadku ręcznie trzeba usuwać jedynie wysuszone liście.
Przed nadejściem jesiennych przymrozków rośliny wnosimy do widnego, chłodnego miejsca o temperaturze 6-8°C i przycinamy je na wysokość 5-10 cm. Ograniczamy nawadnianie, uważając, by nie przesuszyć korzeni. Rośliny podlewajmy oszczędnie, na podstawkę pod doniczką. Na początku marca należy je intensywnie przyciąć.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie.