Masz dość częstego chodzenia do toalety? Przyczyną problemów nie musi być infekcja pęcherza

Zespół pęcherza nadreaktywnego

Z zespołem pęcherza nadreaktywnego boryka się nawet co szósta osoba dorosła w naszym kraju. Jego przyczyną jest nieprawidłowe działanie nerwów zawiadujących układem moczowym.

Powoduje to, że już przy małym (mniej, niż do połowy) wypełnieniu pęcherza następuje skurcz jego mięśni, wzrost ciśnienia wewnątrz i sygnał, że pęcherz należy opróżnić. Stąd:

• nagła potrzeba pójścia do toalety,
• popuszczanie moczu
• wielokrotne (powyżej 8 razy na dobę), bolesne oddawanie małych ilości moczu,
• odczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza.

Przy zespole pęcherza nadreaktywnego lekarz zwykle zaleca:

• zmianę stylu życia 
• trening mięśni dna miednicy (najlepiej na początku pod okiem fizjoterapeuty)
• leki hamujące skurcz mięśni gładkich pęcherza.

Osłabione mięśnie Kegla – przez nie mocz może wyciekać

Osłabione mięśnie Kegla występują, gdy za słabo zaciskają się wokół cewki, niewielki (np. podczas kaszlu) wzrost ciśnienia w pęcherzu powoduje wyciekanie moczu i potrzebę natychmiastowego pójścia do toalety. Na szczęście, mięśnie Kegla można wzmocnić – np. zgodnie z instruktażem lekarza ginekologa.

Przykłady najprostszych ćwiczeń na mięśnie Kegla:

• stań w rozkroku, stopy skieruj na zewnątrz, złap się za pośladki, napnij je, utrzymaj napięte i następnie rozluźnij (ćwiczenie powtórz kilka razy);
• stań na lekko ugiętych kolanach, wyprostuj plecy, ręce oprzyj na biodrach i wypychaj miednicę do przodu, wracaj do pozycji wyjściowej, a następnie wypinaj miednicę do tyłu (ćwiczenie powtórz kilka razy).

Ważne jest, aby takie ćwiczenia wykonywać regularnie, co najmniej 3 razy dziennie i przez co najmniej 3 miesiące.

Do ćwiczeń można też użyć tzw. kulek gejszy (inaczej kulki waginalne lub kulki miłości, kulki kegla, loveballs, smartballs czy kulki do pochwy). Kulki podczas chodzenia obijają się o siebie i zaczynają delikatnie drgać. Drgania te wywołują mimowolne zaciskanie się mięśni Kegla. Dzięki temu ich kondycja się poprawia.

Cukrzyca – powoduje częste oddawanie moczu

Gdy mam do czynienia z cukrzycą organizm próbuje rozrzedzić zbyt słodką krew, stąd wzmożone pragnienie i nasilone filtrowanie krwi przez nerki, a w efekcie częstsza potrzeba oddawania moczu.

O cukrzycy ostrzegają też:

• ogólne osłabienie,
• problemy z gojeniem się nawet małych ran,
• podatność na infekcje grzybicze.

Przy cukrzycy trzeba zmienić dietę i spożywać pokarmy oraz napoje o niskim indeksie glikemicznym – lekarz rodzinny wyjaśni, jakie to są. Bardzo ważna jest też codzienna, trwająca min. 30 minut aktywność fizyczna – poprawia wrażliwość tkanek na insulinę i wykorzystanie glukozy przez komórki.

Zespół jelita wrażliwego – oddziałuje na pęcherz

Zespół jelita wrażliwego występuje gdy nadmiar gazów w jelitach i zalegająca treść pokarmowa stają się przyczyną zwiększonego ciśnienia w jamie brzusznej, które oddziałuje też na pęcherz.

Przy tym schorzeniu zalecana jest zmiana diety i bazowanie na produktach zawierających małą ilość łatwo fermentujących składników (takich jak np. fruktoza, laktoza, fruktany, sztuczne substancje słodzące).

Lekarz rodzinny może dysponować wykazem pokarmów zalecanych i zakazanych. Korzystne jest też stosowanie technik pozwalających odreagować stres, np. relaksacyjnych.

Co może pomóc na problem z pęcherzem?

Przede wszystkim zmiana jadłospisu i nawyków. Niezależnie z jakim uciążliwym schorzeniem mamy do czynienia, warto:

• ograniczyć napoje działające moczopędnie (z kofeiną, alkoholowe, gazowane);
• zaprzestać palenia tytoniu (i wdychania dymu zawierającego składniki podrażniające śluzówkę pęcherza);
• schudnąć (otyłość brzuszna powoduje ucisk pęcherza i może wywoływać nieprzyjemne parcie).