Żywokost lekarski znany jest przede wszystkim ze swoich leczniczych właściwości wzmacniających kości i stawy. Ale warto wiedzieć, że żywokost pomaga również na wiele innych dolegliwości. Jak zbierać, suszyć i przechowywać korzeń żywokostu? Poznaj właściwości zdrowotne żywokostu. Sprawdź, jak przygotować i stosować domową nalewkę, maść macerat, odwar i olej z żywokostu.
Spis treści
Żywokost lekarski nazywano w dawnych czasach „żywym gnatem‟ lub kosztywałem (językoznawcy dowodzą, że ta słowiańska nazwa gwarowa przywędrowała do nas od południowych sąsiadów). Św. Hildegarda, średniowieczna zielarka, nadała mu nazwę consolida, od włoskiego słowa consolidare – łączyć, wzmacniać. Zalecała okłady z żywokostu na złamania kości. Polska nazwa "żywokost" mówi sama za siebie. Wzięła się wprost z przypisywanych roślinie właściwości wzmacniania kości.
Dobroczynne działanie żywokostu doceniano już w czasach starożytnych. Po raz pierwszy opisali je greccy medycy, którym napary, okłady i maść z tej rośliny służyły do kurowania różnych dolegliwości. Żywokost pomaga m.in. w:
Ale żywokost ma dużo szersze działanie lecznicze. Na co pomaga i jak przygotować domowe kuracje z żywokostu? Wypróbuj proste przepisy na skuteczną maść, nalewkę lub macerat.
Żywokost lekarski, po łacinie Symphytum officinale (tę nazwę nadał mu w XVIII wieku szwedzki przyrodnik Linneusz), jest jedną z wielu odmian wieloletniej rośliny zielnej z licznej rodziny ogórecznikowatych. Co roku wytwarza nietrwałe, naziemne pędy, które na zimę wysychają i giną. Korzeń żywokostu każdej wiosny wypuszcza nowe pędy.
Naturalnie żywokost występował w całej Europie oraz w rejonach Azji objętych klimatem umiarkowanym. W Polsce spotkamy go w każdym zakątku kraju, na łąkach (zwłaszcza podmokłych) i nieużytkach. Jest mało wymagający, więc można go spotkać dosłownie wszędzie. Obecnie jest już także pospolitym zielem w Ameryce Północnej, gdzie został zawleczony i dobrze się zadomowił.
Ziele żywokostu ma bardzo ozdobne kwiaty – białe lub w odcieniach fioletowych, fioletowo-niebieskich. Kwitnie od maja do końca lata. Roślina ma podłużne liście, lancetowate i głęboko zielone, pokryte jasnymi włoskami, podobnie jak łodygi. Wyrasta do wysokości 30-50 cm, a w bardzo sprzyjających warunkach nawet do 80-100 cm. Korzeń osiąga przeciętnie długość 30-40 cm.
Korzeń żywokostu wykorzystywany powszechnie w zielarstwie ma z zewnątrz kolor ciemnobrązowy, prawie czarny. W przekroju jest biały lub kremowy. Po rozcięciu wydziela lepki śluz (substancje śluzowe stanowią ok. 10-15 proc jego składu). Jeśli chcesz sama go zbierać (masz na działce lub znasz dobre, wolne od zanieczyszczeń i oddalone od drogi miejsce), zrób to jesienią lub wczesną wiosną, zanim wypuści nowe pędy. Czas zbioru jest bardzo istotny dlatego, że w tym czasie zawiera najwięcej cennej substancji leczniczej – alantoiny.
Suszone ziele żywokostu kupisz w zielarniach – kosztuje ok. 7 zł/100 g. Ale możesz go zebrać sama jeśli bywasz w plenerze – rośnie na nieużytkach, nietrudno go znaleźć. Jednak pamiętaj, że miejsce zbioru powinno być jak najczystsze, oddalone od miasta czy ruchliwej drogi. Na poszukiwania wybierz się jesienią, kiedy naziemne pędy zaczynają usychać lub wczesną wiosną, kiedy roślina jeszcze nie wypuściła świeżych liści. Czas zbioru jest ważny, ponieważ wtedy w korzeniu żywokostu jest najwięcej cennej alantoiny. Do przygotowania domowych kuracji możesz korzystać zarówno z suszu jak i świeżego korzenia żywokostu.
Korzenie pozyskuj z 2-3 letnich roślin. Najlepiej w październiku, kiedy część naziemna rośliny jest już zwiędła lub po przymrozkach.
Wykopuj grubsze, dorodne korzenie o przekroju 3-5 cm. Takie mają najwięcej leczniczych substancji. Powinny być z wierzchu brązowe i brunatne, a po przekrojeniu żółte i lepkie. Postaraj się wykopać korzeń żywokostu w całości, nie kalecząc go (jest dosyć duży, a im większy, tym lepiej). Zbieraj korzenie bez rdzawych i czarnych przebarwień oraz uszkodzeń.
Korzenie przetwarzaj w ciągu 3 dni od zbiorów.
Po wysuszeniu przechowuj w zamykanym naczyniu lub torebce z papieru nie dłużej niż 1,5 roku. Chroń od światła i wilgoci. Trzymaj zapasy ziela w miejscu niedostępnym dla dzieci i domowych zwierząt.
Zawiera duże ilości krzemu i witamin z grupy B. Jest bogaty w śluzy, polisacharydy, garbniki i kwasy organiczne. Dzięki temu może być pomocny w leczeniu urazów kości, stawów, reumatyzmie i schorzeniach skóry.
Wyciągi z ziela i korzenia znajdują się w recepturach środków przeciwbólowych, rozgrzewających i regenerujących. Żywokost często jest jednym z wyciągów aktywnych preparatów wieloskładnikowych. Preparaty żywokostowe mają postać maści, kremów, nalewek. Możesz je kupić w zielarniach i aptekach albo przygotować samodzielnie.
Dawniej bez ograniczeń wykorzystywano całą roślinę w profesjonalnych i domowych kuracjach zielarskich. Z młodych liści i kwiatów przyrządzano sałatki. Obecnie żywokost służy wyłącznie celom leczniczym. Zaleca się przy tym unikanie (zwłaszcza w domowych recepturach) korzystania z nadziemnej części ziela.
To zalecenie jest wynikiem efektów badań przeprowadzanych w ostatnich latach. Dowiodły one, że w pędach rośliny (w korzeniu tylko w minimalnym stężeniu), występują toksyczne związki (alkaloidy pirolizydynowe), które po zażyciu (np. po wypiciu naparu z liści) mogą być bardzo szkodliwe dla zdrowia (uszkadzają wątrobę i są bardzo niebezpieczne dla płodu). Preparaty z żywokostu dopuszczone są wyłącznie do użytku zewnętrznego (nigdy nie zażywamy ich doustnie).
Toksyczne alkaloidy znajdujące się w żywokoście mogą przenikać do organizmu także przez skórę, np. kiedy jest uszkodzona lub kiedy stosuje się go na śluzówkę. Nie należy aplikować środków żywokostowych podczas ciąży i laktacji oraz u dzieci. Dorośli mogą bezpiecznie korzystać z preparatów żywokostowych nakładając je na skórę maksymalnie do 10 dni (ograniczenie czasu kuracji zapobiega ewentualnym skutkom ubocznym). To pozwala uniknąć ryzykownej kumulacji toksycznej substancji w organizmie.
Przeciwwskazaniem do stosowania wyciągów z korzenia żywokostu są schorzenia nerek i wątroby, a zwłaszcza kamica nerkowa i wątrobowa.
Własnoręcznie przygotowane preparaty stosuj jak jak środki apteczne – wcierając w bolące partie ciała (pamiętaj o ograniczeniach, o których mowa powyżej!). Jeśli nie masz świeżego korzenia, posłuż się suszem z zielarni. Przygotowując domowe medykamenty z żywokostu zakładaj rękawiczki, aby ograniczyć kontakt substancji toksycznych ze skórą (uważaj, aby przypadkowo nie potrzeć oczu).
Domowa nalewka z żywokostu – przepis i stosowanie
Nalewkę z żywokostu stosuj do nacierania obolałych miejsc (wyłącznie zewnętrznie!).
Maść z żywokostu wcieraj w bolące miejsca.
Macerat z żywokostu wcieraj w bolące miejsca.
1 łyżkę korzenia żywokostu (100 g/6,90 zł) zalej 1,5 szkl. gorącej wody i gotuj 5 minut. Ostudź i przecedź.
Na co pomoże i jak stosować?
Przy bólach reumatycznych, zwyrodnieniach stawów pij po 1/2 szklanki odwaru 2 razy dziennie przez 2 tygodnie. Przy zmianach skórnych, podrażnieniach i trudno gojących się ranach przemywaj odwarem zmiany 3 razy dziennie, a następnie smaruj olejem.
1 /2 szklanki korzenia żywokostu skrop spirytusem, wymieszaj i odstaw na pół godziny. Dodaj 1 szklankę oleju słonecznikowego i podgrzewaj w kąpieli wodnej przez godzinę. Przecedź i przechowuj w lodówce do 9 miesięcy.
Na co pomoże i jak stosować?
Przy zamkniętych złamaniach kości, rekonwalescencji po złamaniach i zwichnięciach stawów smaruj olejem z żywokostu skórę w tej okolicy 3 razy dziennie przez 4 tygodnie.
Przy bólach reumatycznych, zwyrodnieniach stawów pij odwar. Dodatkowo smaruj bolące miejsca olejem 2 razy dziennie przez 3 tygodnie.
Przy zmianach skórnych, podrażnieniach i trudno gojących się ranach przemywaj odwarem zmiany, a następnie smaruj olejem 2 razy dziennie przez 1,5 tygodnia.