"Wiem, że mój mąż mnie zdradza. Pozwalam mu na to dla własnego dobra..."

Kochanie, jadę po ciebie. Mam dla ciebie niespodziankę. Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin”. przeczytałam wiadomość tekstową, która właśnie przyszła na mój numer telefonu. Uśmiechnęłam się.
„OK. Czekam”, odpisałam i dołączyłam jeszcze uśmiechniętą buźkę.

Koleżanki zazdrościły mi wspaniałego męża

– A co ty się tak cieszysz? – zagadnęła Jolka, moja koleżanka z biura.
– Mężu do mnie pisze – odpowiedziałam. – Ma dla mnie jakąś niespodziankę. Pewnie zarezerwował stolik w jakiejś restauracji...
– Ty to jesteś szczęściara – westchnęła. – Chciałabym, żeby mój stary był taki romantyczny jak twój Radek. Mój to co najwyżej na kebaba mnie zabierze, którego zresztą nie cierpię... A co to za okoliczność? – zaciekawiła się.
– Urodziny...
– I co nic nie mówisz?! Sto lat, kochana. Miłości, radości i gorących nocy… – Puściła do mnie oko.
– Dziękuję! – Uśmiechnęłam się.
– Szkoda, że wcześniej nic nie powiedziałaś, jakieś kwiaty, prezent byśmy ci kupili...
– Jola, nie trzeba, życzenia wystarczą. I nie rozgłaszaj, proszę, że mam urodziny, dobrze?
– Jak tam chcesz. – Wzruszyła ramionami. – No to baw się dobrze. – Znów do mnie mrugnęła porozumiewawczo.
– Dzięki – odparłam, szykując się do wyjścia.

W domu czekała na mnie romantyczna kolacja i prezent

Chwilę potem stałam przed budynkiem firmy i czekałam na Radka, który właśnie zbliżał się do skrzyżowania. Mrugnął mi światłami, pomachałam mu ręką i podeszłam do krawężnika. Gdy wsiadłam do auta, przywitał się ze mną:
– Cześć, kochanie, pięknie wyglądasz.
– Cześć. Dziękuję. – Pocałowałam go na powitanie. – Zdradzisz, co to za niespodzianka?
– Jak ci powiem, to nie będzie niespodzianki – zaśmiał się.
Parę minut potem byliśmy pod blokiem, w którym mieszkaliśmy.
– Jeśli kupiłeś mi psa, to od razu mówię, że...
– Ciii, kochanie. Nie, nie kupiłem ci psa – uspokoił mnie. – Chodź. – Pociągnął mnie za rękę, gdy wysiedliśmy auta. – A teraz zamknij oczy – powiedział, otwierając drzwi. – Jeszcze chwila... – Zamknął je. – Już!
Gdy otworzyłam oczy, zobaczyłam podłogę usypaną płatkami róż, w salonie stół nakryty dla dwóch osób, świece na stole, elegancka zastawa, butelka wina. Z kuchni dobiegały smakowite zapachy.
– O rany! Ty to sam wszystko przygotowałeś? Dziękuję! Miło z twojej strony...
– Kochanie, to dla ciebie, proszę. Wszystkiego najlepszego! – Wręczył mi bukiet czerwonych róż i elegancko zapakowane pudełko. – Mam nadzieję, że ci się spodoba...
Odłożyłam kwiaty na stolik i rozpakowałam prezent.
– Piękna – powiedziałam, wyjmując z pudełka czarną, koronkową bieliznę.
– Mam nadzieję, że ją dzisiaj założysz... – Przyciągnął mnie do siebie i zaczął całować.
– Oczywiście... – odpowiedziałam bez entuzjazmu.
Puścił mnie i odsunął się.
– Ela, ja tak dłużej nie mogę... Ciągle słyszę, że nie dzisiaj, że boli cię głowa, że nie masz ochoty, że to, że tamto... Co mam zrobić? Powiedz mi. Chcę się z tobą kochać, potrzebuję tego... Jestem mężczyzną w sile wieku...

Nagle cały nastrój prysł...

– Radek, nic na to nie poradzę... Nie będę się zmuszać. Wiesz, że to sprawia mi ból... Chodziłam po lekarzach, nic nie pomaga, żadne żele, kremy, tabletki... – Wzruszyłam ramionami.
– I co, już nie będziemy się kochać, tak?
– Ja się nie zmuszę, wybacz... – odparłam po chwili.
– A ja? Pomyślałaś o mnie? Co mam zrobić?! Znaleźć sobie kochankę? Chodzić na dziwki? – uniósł się Radek.
Nie odezwałam się. On tylko pokiwał głową.
– Kiedyś byłaś jak wulkan...
– No ale wygasłam – siliłam się na dowcip...
Niestety, taka była prawda, rzeczywiście kiedyś byłam namiętną kobietą, kochaliśmy się z Radkiem gdzie i kiedy się dało... Ale gdy weszłam w okres menopauzy, straciłam ochotę na seks, unikałam zbliżeń, bo nie czułam żadnej przyjemności, tylko ból... Radek długo wykazywał zrozumienie, cierpliwość, ale jak widać już je stracił...
– To co, może usiądziemy do stołu i zjemy? Mam nadzieję, że apetytu nie straciłaś – nie mógł darować sobie tej uszczypliwości.
– Nie, to mi raczej nie grozi – odparłam.
Zjedliśmy obiad, który przygotował, wypiliśmy wino, obejrzeliśmy jakiś film i poszliśmy grzecznie spać.

Taki układ mi odpowiada...

Kilka dni potem, rano, kiedy szykowałam się do pracy, Radek wypachniony, elegancko ubrany stanął w drzwiach łazienki i powiedział, żebym nie czekała na niego z obiadem, bo późno wróci...
– Dobrze – odparłam.
Wrócił po dwudziestej, radosny, w doskonałym humorze. Pachniał damskimi perfumami. Nie pytałam, nie komentowałam. Domyśliłam się. Nie rozmawialiśmy o tym. Dla mnie ważne było, że obowiązek małżeński mam z głowy, a Radek jest zadowolony. Taki układ mi odpowiadał.
Raz zobaczyłam ich na ulicy.
– Ładna – stwierdziłam, gdy wrócił do domu.
– Kto?
– Ona.
– Jaka ona?
– Kobieta, z która cię dzisiaj widziałam.
– Kochanie, to moja znajoma z pracy...
– W porządku. Nie wnikam, ale ustalmy jedno. Spotykasz się, z kim chcesz, nie spowiadasz mi się z tego. Chcę tylko, żebyś wiedział: rozwodu nie chcę, jest jak jest i niech tak zostanie.
– Nie wiem, dlaczego mi to mówisz, ale popieram – odparł, obejmując mnie. – Ty jesteś jedyną kobietą, którą kocham, może trochę wybrakowaną, ale tobie ślubowałem miłość i...
– Wiem. Ja ciebie też kocham i chcę, żebyś był szczęśliwy...
– Jestem... Dziękuję.
Czy mam pewność, że któregoś dnia nie odejdzie ode mnie? Nie mam, ale znam go i ufam mu. Wiem, że mnie nie zawiedzie.