Pochwica to bolesne zaburzenie seksualne. Jak sobie poradzić z bólem podczas stosunku?

Kobieta zmagająca się z pochwicą przed próbą podjęcia kontaktu seksualnego czuje bardzo bolesny, mimowolny skurcz mięśni pochwy, który zamyka jej otwór. 

Według badań na pochwicę może cierpieć około 15 proc. kobiet. Do niedawna w ogóle nie mówiło się o tym schorzeniu. Wiele pań przez lata w milczeniu zmagało się z bezradnością, wstydem, poczuciem winy. Niesłusznie! Zobacz, jak walczyć z pochwicą i wyeliminować ból podczas stosunku!

Czym jest pochwica? Objawy

Nazwa „pochwica” pochodzi od umiejscowienia przypadłości – rzeczywiście dotyczy ona pochwy. Nie jest jednak infekcją ani chorobą ginekologiczną. To zaburzenie seksualne. Powoduje ono, że w chwilach intymnych występuje skurcz mięśni otaczających wejście do pochwy, a często także ud i pośladków. Pojawia się rozdzierający ból w pochwie i podbrzuszu, towarzyszy mu odczucie znacznego dyskomfortu. To wszystko sprawia, że współżycie seksualne jest bardzo utrudnione lub w ogóle niemożliwe.

Ale pochwica może dawać o sobie znać również w innych sytuacjach. Zdarza się, że kobieta doświadcza jej podczas miesiączki – próba włożenia tamponu powoduje, że pochwa zaciska się jak pięść. Albo w trakcie wizyty u ginekologa – samo dotknięcie przez lekarza okolicy wejścia do pochwy wyzwala skurcz mięśni i ból.

Przyczyny pochwicy

Po pierwsze, ważne jest, by kobieta wiedziała, że dolegliwości nie zależą w najmniejszym stopniu od jej woli. To mimowolna reakcja ciała, nad którą nie ma się w ogóle kontroli. Jej przyczyna zwykle tkwi w psychice. Dlatego specjaliści zaliczają pochwicę do zaburzeń psychosomatycznych.

Po drugie, pochwica bywa też wywołana problemami zdrowotnymi. Jednym z mało znanych powodów mimowolnego skurczu mięśni pochwy może być alergia na lateks (występujący m.in. w prezerwatywie). Jeśli często po zbliżeniu intymnym doświadczałyśmy swędzenia, pieczenia i bólu śluzówki, nieprzyjemne doznania mogły się na tyle utrwalić, że z czasem przeszły w pochwicę.

Pochwica – do jakiego lekarza się zgłosić?

Gdy mamy objawy sygnalizujące pochwicę, w pierwszej kolejności powinnyśmy zgłosić się do ginekologa. Lekarz sprawdzi, czy winowajcą nie są wady w budowie anatomicznej pochwy oraz schorzenia, które mogą sprzyjać skurczowi mięśni pochwy.

Do tych ostatnich należą m.in.:

• przewlekłe stany zapalne (infekcje bakteryjne lub grzybicze),
• owrzodzenia narządów płciowych, endometrioza,
• zespoły bólowe miednicy, suchość błon śluzowych,
• a także urazy i uszkodzenia nerwów wskutek przebytych zabiegów ginekologicznych, porodu, itp.

W razie stwierdzenia którejś z powyższych przypadłości, specjalista zaleci odpowiednie leczenie, np. antybiotyk, lek przeciwgrzybiczy lub przeciwwirusowy, miejscowe preparaty nawilżające, fizjoterapię mięśni dna miednicy (odpłatnie, ok. 140 zł za 1 spotkanie).

Jak walczyć z pochwicą? Leczenie

Jeśli lekarz ginekolog wykluczy anatomiczne i chorobowe przyczyny pochwicy, pomocna może okazać się wizyta u seksuologa, psychologa, psychoterapeuty lub psychiatry (płatna, ok. 150 zł).

Dzięki odpowiedniej edukacji seksualnej mamy szansę lepiej poznać swoje ciało oraz jego anatomię, a w efekcie zmienić sposób myślenia o nim i uwolnić się od lęków. W razie gdyby przyczyną pochwicy były traumatyczne doświadczenia seksualne z przeszłości, z pomocą psychoterapii mamy szansę je na tyle przepracować, by nie odbijały się na naszych relacjach intymnych (nie tylko fizycznych, ale także emocjonalnych).

Terapia może być wspomagana lekami przeciwlękowymi (przepisanymi przez lekarza psychiatrę) lub miejscowymi środkami znieczulającymi (zaleconymi przez ginekologa).

Jak sobie radzić z pochwicą? Terapia domowa

Ważnym elementem leczenia pochwicy jest terapia domowa, która polega na stopniowym, codziennym oswajaniu się ze strefami intymnymi.

Seksuolog może doradzić oglądanie w lusterku swoich narządów płciowych (zwłaszcza, gdy nigdy wcześniej tego nie robiłyśmy lub ich nie akceptujemy). Gdy się z nimi oswoimy, zalecane jest stopniowe, delikatne dotykanie pachwin, warg sromowych, łechtaczki. To bardzo dobrze, jeśli mamy przy tym przyjemne doznania. Nie powinnyśmy się ich wstydzić ani doświadczać z ich powodu poczucia winy. Następny krok to próba wsunięcia palca – najpierw jednego, potem dwóch.

W kolejnym etapie specjaliści zalecają użycie specjalnego rozszerzacza (inaczej rozciągacza) pochwy, tzw. dilatora (bez recepty, ok. 400 zł/ 5 sztuk różnej wielkości). Zaczynamy od najmniejszego rozmiaru i z kolejnymi próbami go zwiększamy, robiąc to w obecności partnera. Uzbrajamy się w cierpliwość – każdy etap może zająć nawet kilka tygodni.

Pochwica – ćwiczenia w domu

Jeśli nie stać nas na fizjoterapię mięśni dna miednicy w gabinecie, spróbujmy samodzielnie robić odpowiednie ćwiczenia. Ich przykłady oraz instrukcje wykonywania znajdziemy np. na: www.ntm.pl (w zakładce „Leczenie zachowawcze”).

Jedno z najprostszych ćwiczeń, które możemy robić wiele razy w ciągu dnia (nie tylko w domu, ale także w pracy) to np.: siedząc na krześle, ściskamy kolanami poduszkę (przez min. 5 sekund, w sumie kilka razy).