"Przy tej babce poczułem się jak głupek. Nawet nie próbowałem z nią flirtować!"

– Musisz się tak stroić dla tych bab? – warknęła Mariolka, stając za moimi plecami.
Trudno się było z nią nie zgodzić, wyglądałem fantastycznie. Garnitur był idealnie skrojony na moją muskularną, ale smukłą sylwetkę. Śnieżnobiałe mankiety koszuli wystawały przepisowe półtora centymetra spod rękawów marynarki, a buty lśniły nowością.
– Żadna nie jest ładniejsza od ciebie – uspokoiłem ją i pocałowałem w czubek głowy.
Mariolka zmarszczyła czoło, dając do zrozumienia, że mi nie wierzy. Nie przejmowałem się jej fochami, choć rozumiałem zazdrość...

Stałość w uczuciach nie była moją najmocniejszą stroną

Zresztą, dopiero dobijałem czterdziestki. Facet w moim wieku ma jeszcze kupę czasu, by się ustatkować. Na razie wystarczały mi ładne buzie i słodkie minki. Wsiadłem w auto i ruszyłem na spotkanie. Moja kancelaria znalazła niszę na rynku i miałem namawiać klientki do zakupu abonamentu usług prawniczych. Celowaliśmy we właścicielki salonów kosmetycznych i fryzjerskich. Dziś niezadowolone klientki potrafiły składać pozwy o odszkodowanie z powodu zaciętej skórki podczas manicure’u lub o to, że odcień blondu wyszedł nieco za chłodny. Prawdziwą plagą były też oszczercze komentarze w internecie. Babki działające w biznesie miały i tak dużo na głowie, więc nie chciało im się użerać z pieniaczkami. Dlatego oferowane usługi prawnicze sprzedawały się jak ciepłe bułeczki. A może sprzyjał temu mój urok osobisty? Jeśli nie były do końca przekonane, rzucałem kilka komplementów, niby przypadkiem muskałem ich dłonie i czasami ciut za długo patrzyłem im w oczy. To były atrakcyjne i świadome tego babki, więc łatwo było z nimi flirtować. Nawet z tymi ciut starszymi. Zaparkowałem przed restauracją na przedmieściach, wygładziłem marynarkę i pewnym krokiem wszedłem do środka. Kobieta miała czekać przy wyznaczonym stoliku. I kiedy spojrzałem w tamtym kierunku, nieco zrzedła mi mina.

Czułem, że z tą klientką nie będzie łatwo

Pomyślałem, że pierwszy raz mój bajer może nie pomóc. Babka wyróżniała się na tle reszty moich klientek. Powiedzieć o jej ciemnych włosach, że są nieuporządkowane, to nic nie powiedzieć. Sterczały na wszystkie strony. Rysy twarzy miała ostre, a usta trochę za wąskie jak na mój gust. Zero makijażu. Miss świata to ona nie zostanie. Strojem też mnie zaskoczyła. Skórzane spodnie opinały jej dość solidną sylwetkę. W myślach przywołałem się do porządku. Miałem sprzedać usługę prawniczą, a nie zajmować się urodą pani Elizy. Podszedłem do stolika i się przedstawiłem. Podała mi dłoń, a jej uścisk niemal mnie zabolał.
– Jestem głodna, więc zjedzmy, zanim przejdziemy do konkretów – zasugerowała.
– Firma stawia.
Sięgnąłem po kartę, którą podał kelner.
– Sałatka z tuńczykiem wydaje się smaczna – zasugerowałem.
Gdyby wzrok zabijał, padłbym twarzą w menu.
– Myśli pan, że po całym dniu pracy najem się sałatką? A może sugeruje mi pan, że powinnam schudnąć? Jest jeszcze opcja, że nie chce pan wydać za dużo. Poproszę steka. Krwistego. – Trzasnęła kartą, aż podskoczyłem.
Złożyłem zamówienie.
– Przepraszam, to z przyzwyczajenia. Większość kobiet zwykle zamawia coś lżejszego – bąknąłem.
– Większość kobiet? – zdumiała się. – Czy w mejlu do mnie nie napisał pan przypadkiem o „indywidualnym podejściu do klientek”? – Znowu cisnęła w moja stronę wiązkę iskier z oczu.

Sprawiała, że czułem się jak głupek...

Cały swój urok osobisty mogłem schować do kieszeni. Zanim podano nasze zamówienie, byłem zafascynowany tą kobietą.
– Najpewniej pan wie, że jestem masażystką, ale studiuję też rehabilitację i wolontariacko, w weekendy, pomagam w gminnym DPS-ie. Rozkręcam też gabinety masażu pod swoim szyldem i ciągle się szkolę. Ale nie lubię, gdy ktoś podkrada mi klientów lub podszywa się pod moje osiągnięcia.
Kiedy kelner podał steki, skupiła się na jedzeniu. Patrzyłem, z jak wielkim apetytem zajada swoją porcję.
– Dziwi pana, że kobieta zamówiła stek?
– Tak, nie, to znaczy… – plątałem się.
Boże, jak ja sobie radzę na sali sądowej, skoro głupieję przy kobiecie jedzącej kawałek mięsa? Ale tak, byłem zaskoczony. Mariola zawsze jadła zieleninę i od czasu do czasu kradła mi frytki z talerza, co mocno mnie irytowało.
– Muszę mieć siłę – wyjaśniła i machnęła widelcem gdzieś nad głową.
– Podopieczni domu opieki są często więksi ode mnie i pomoc w ich umyciu czy przebraniu to nie lada wyczyn. A i solidny, dokładny masaż to ciężka harówka.
– Rozumiem – mruknąłem i poczułem, że mój podziw dla niej rośnie.
Kiedy ja weekendami baluję w warszawskich klubach, ona za darmo pomaga seniorom. Chciałem też czymś jej zaimponować, ale w głowie miałem pustkę. Na szczęście ryk za oknem wybawił mnie z opresji. Przed restauracją parkował właśnie motocykl moich marzeń.
– Ducati V4. 240 koni mechanicznych – trafiła bez pudła.
– Skąd wiesz? – Tak mnie zszokowała, że przeszedłem na ty. Siedziała tyłem do okna, nie mogła widzieć tej maszyny. A nawet gdyby, to nie znałem dziewczyny, która umiałaby rozpoznawać marki motocykli.
– Przecież słyszę silnik – wyjaśniła tonem, jakbym zapytał ją o coś absolutnie oczywistego.
– Moje skórzane spodnie i yamaha na podjeździe nie dały ci do myślenia? – też płynnie przeszła na ty. – Jestem fanką motocykli i kiedy czas pozwala, jeżdżę na zloty.

Zrobiła na mnie piorunujące wrażenie!

Czy to możliwe, że można się zakochać w niespełna godzinę w kimś zupełnie nie w naszym typie? Uczucie było tak dziwne, a ja byłem nim tak oszołomiony, że nie wiem, jak zdołałem poprowadzić dalszą rozmowę. Kiedy pochyliliśmy się nad dokumentami, poczułem, że Eliza subtelnie pachnie wanilią i pomarańczami. Miała gładką szyję i piękny dekolt. Zgłupiałem. Byłem zdolny odczytywać tylko kolejne punkty z umowy. Jestem naprawdę dobrym prawnikiem, a jąkałem się jak student pierwszego roku na egzaminie. Sam, po takim wystąpieniu, w życiu nie skorzystałbym ze swoich usług.
– Obiecuję, że wszystko przemyślę, przeanalizuję i dam znać. – Zamaszyście zamknęła teczkę z projektem oferty, a mnie owiała waniliowa chmura.
Wstała, narzuciła skórzaną kurtkę i dłońmi odgarnęła burzę włosów spod kołnierza. Patrzyłem, jak siada na swoją yamahę i znika w obłoku kurzu. Wróciłem do domu oszołomiony. Mariola zarzuciła mnie gradem pytań, jak po każdym takim spotkaniu. I wszystkie zawsze sprowadzały się do tego, czy klientka mi się aby nie podobała. A Eliza spodobała mi się jak diabli. Spojrzałem na piękną buzię Mariolki i po raz pierwszy pomyślałem, że uroda i słodkie minki właśnie przestały mi wystarczać.

Eliza oddzwoniła nazajutrz...

– Dzień dobry. – Odebrałem po pierwszym sygnale, a serce zabiło nieznanym mi dotychczas rytmem.
– Miło cię słyszeć – przywitała się i od razu przeszła do sedna. – Nie sądzę, bym mogła przyjąć twoją ofertę – wypaliła.
Zakręciło mi się w głowie i musiałem przysiąść na ławce sądowego korytarza.
– Moja kancelaria, to znaczy ja mogę, ee, możemy pozmieniać zapisy…
Co ja plotę? Pacnąłem się w czoło, a ona zaśmiała się lekko.
– Z umową jest wszystko w porządku. Po prostu zastanawiam się… – zawiesiła głos – czy to etyczne, bym sypiała ze swoim adwokatem.
– Yyy, tak. – Zrobiło mi się gorąco i poluzowałem krawat. – Z prawnego punktu widzenia nie widzę przeszkód – przybrałem oficjalny ton. – Jak wspominałem, mogę się pochwalić indywidualnym podejściem do klienta – zażartowałem.
– Jeszcze jedna rzecz – spoważniała. – Byłabym zainteresowana jedynie umową na wyłączność – zaznaczyła.
Choć posługiwała się językiem prawniczym, było oczywiste, że zeszliśmy już z tego tematu.
– Naturalnie – zgodziłem się. – Dopełnię wszelkich starań.
Kiedy się rozłączyła, wiedziałem, że czeka mnie jeszcze jedna rozmowa. Dużo mniej przyjemna, ale w końcu uczciwość to jedna z ważniejszych cech dobrego prawnika. Wybrałem numer do Marioli.