Nawłoć pospolita to miododajna roślina, którą często można spotkać na polanach i łąkach lub w ogrodzie. Nawłoć jest bardzo dekoracyjna, ale ma też liczne właściwości zdrowotne. Sporządza się z niej napary, nalewki czy syropy, które mają wiele zastosowań.
Spis treści
Wielu z nas nawłoć pospolita (Solidago virgaurea) jawi się jako uciążliwy chwast, rozmnażający się za pomocą podziemnych rozłogów i przez samodzielny wysiew nasion. Warto jednak spojrzeć na nią nieco łagodniejszym okiem. Nie tylko dlatego, że jej atrakcyjne kwiatostany mogą rozświetlić nasze rabaty, ale także ze względu na to, że jest skarbnicą cennych składników odżywczych. Nie należy jej jednak sadzić w małych ogrodach, gdyż jest bardzo ekspansywna. Dorasta do 100 cm, wytwarzając wiechowate kwiatostany zbudowane z drobnych, żółtych, zebranych w koszyczki kwiatów.
W zależności od odmiany obsypuje się nimi od czerwca lub lipca aż do października. Ze względu na ich specyficzną budowę gatunek ten dawniej nazywano złotą rózgą. W naturze występuje na polanach, w zaroślach oraz widnych lasach, a także na suchych łąkach i wrzosowiskach.
Nawłoć jest niezwykle łatwa w uprawie. Dobrze rośnie zarówno na glebach suchych, jak i wilgotnych, na stanowiskach słonecznych oraz półcienistych. Świetnie prezentuje się z innymi średnio wysokimi i wysokimi bylinami. Można też uprawiać ją w formie żywopłotów i szpalerów.
Nawłoć ma szerokie zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń. W czym może nam pomóc?
Surowcem są wszystkie nadziemne części nawłoci pospolitej.
Nawłoć należy zbierać w okresie kwitnienia, najlepiej w słoneczne dni, z dala od ruchliwych dróg i zakładów przemysłowych. Suszy się je na siatkach lub wieszając w pęczkach w przewiewnym miejscu. Dzięki temu zachowuje intensywną barwę i zapach nawet przez rok, a smakiem dorównuje wysokiej jakości zielonym herbatom. Wszystkie jadalne części nawłoci pospolitej charakteryzują się bowiem gorzkim, cierpkim smakiem.
Roślinę tę wykorzystuje się jako środek do dezynfekcji i przyspieszający gojenie uszkodzeń skóry poprzez zmniejszenie krwawienia i ściągnięcie rany.
Naparem warto również przemywać cerę łojotokową. Pomaga też przy trądziku i zapaleniu mieszków włosowych. Oczyszcza skórę, zmniejsza widoczność porów i rozjaśnia cerę. Ponadto wykazuje właściwości antyseptyczne. Okłady łagodzą wysypki, świąd, otarcia i rozmaite podrażnienia. Z kolei w formie płukanki świetnie sprawdza się w przypadku rozmaitych stanów zapalnych oraz zakażeń jamy ustnej i gardła.
Składniki
Przygotowanie
Ziele zalać wrzątkiem. Zostawić na 15minut. Stosować 2-3 razy dziennie na 20 min przed posiłkiem. Pić dużo wody.
Składniki
Przygotowanie
Kwiatostany nawłoci zalać wódką. Całość przykryć ściereczką oraz odstawić w zacienionym miejscu na około dwa tygodnie. Po tym czasie mieszankę należy przefiltrować i przelać do butelki. Leczniczo nalewkę można stosować po jednym kieliszku dzienne.
Składniki
Przygotowanie
Oberwane z pędów kwiaty włożyć do garnka. Dodać pokrojoną w plasterki cytrynę i zalać wrzątkiem. Po przestygnięciu połączyć z miodem. Syrop trzymać w lodówce. Przyjmować po 1 łyżce dziennie.
Miód z nawłoci jest niezwykle ceniony, lecz rzadko spotykany. Czysty miód nawłociowy trudno pozyskać i można go otrzymać tylko jesienią, dlatego zwykle wchodzi w skład mieszanek wielokwiatowych. Charakteryzuje się jasną barwą oraz kwaskowatym posmakiem. Zawiera wiele witamin i substancje bakteriobójcze. Wykazuje też działanie moczopędne i rozkurczowe. Stosuje się go również w kosmetyce jako składnik maseczek, odżywek do włosów, peelingów do ciała i pomadek do ust. Może być dodawany do leczniczych kąpieli.
Preparatów z ziela nawłoci nie należy używać w przypadku obrzęków spowodowanych niewydolnością serca lub nerek. Nie zaleca się też podawania ich dzieciom poniżej 12. roku życia. Nawłoci powinny unikać również kobiety ciężarne i karmiące piersią.