Imponujące kwiatostany, dostępne w wielu barwnych odsłonach, nie są jedyną zaletą łubinu. Ta jednoroczna roślina miododajna wpływa także na poprawę jakości gleby. Poznaj wszystkie odmiany łubinu i wybierz najpiękniejszą do swojego ogrodu, ale też na balkon czy taras.
Spis treści
Łubin wspaniale prezentuje się na rabatach zarówno w ogrodach wiejskich, jak i tych urządzonych w stylu nowoczesnym. Warto go jednak uprawiać nie tylko z myślą o zdobiących ogród przez całe lato, przyciągających
pszczoły i motyle kwiatostanach, ale także ze względu na jego system korzeniowy, który wpływa na poprawę jakości gleby.
Łubin ma głęboki system korzeniowy, więc gdy zadomowi się już w naszym ogrodzie, będzie wymagał podlewania jedynie podczas długich okresów suszy.
Po kwitnieniu na pędach roślin zawiązują się pokryte włoskami strąki. Gdy dojrzeją, otwierają się, rozrzucając dookoła znajdujące się w ich wnętrzu nasiona. Warto je zebrać i wysiać wiosną, by otrzymać kolejne wspaniałe okazy, pamiętając, że rozwijające się z nich łubiny często mają kwiaty o zupełnie innej barwie niż roślina mateczna.
Nasiona najlepiej wysiać na rozsadniku na początku maja, w rozstawie 20 x 20 cm. W następnym roku, wiosną, przesadzamy rośliny na miejsca stałe, w rozstawie 30 x 30 cm. Łubin zakwita po 8-10 tygodniach. Rozsądnie wybierzmy dla niego docelowe stanowisko, gdyż roślina ta źle znosi przesadzanie. Łubin ogrodowy wymaga stanowiska słonecznego lub jasnego półcienia.
Jeśli chcemy, by w ogrodzie wyrosło więcej łubinów, co trzy lata możemy podzielić kępy roślin. Zabieg ten należy wykonać w marcu bądź we wrześniu lub październiku.
Łubiny do obfitego kwitnienia potrzebują przede wszystkim słonecznego stanowiska. Urosną na przeciętnych glebach, ale najlepiej rozwijają się na umiarkowanie wilgotnym, żyznym podłożu zasobnym w składniki pokarmowe, o kwaśnym lub obojętnym odczynie pH (nie tolerują gleb podmokłych). Nawożenie roślin nie jest konieczne, ale warto ściółkować podłoże wokół nich i regularnie usuwać przekwitłe kwiatostany.
Majestatyczne łubiny, znane nam z ogródków babć, znowu wracają do łask. Jak wkomponować je w swoje nasadzenia?
Łubin jest elementem obowiązkowym każdego ogrodu w stylu wiejskim, naturalistycznym i śródziemnomorskim, ale pasuje też do stylu nowoczesnego. Mnogość gatunków i odmian sprawia, że można go wykorzystać niemal w każdym nasadzeniu.
Rośliny te często umieszcza się przy ścianach domu, wzdłuż płotu lub ścieżek. Uprawiane w grupach prezentują się bajecznie! Świetnie wyglądają w nasadzeniach jednogatunkowych, ale warto łączyć je również z innymi roślinami.
Dość ciekawy efekt dają łubiny posadzone gniazdowo na trawniku. My jednak wolimy, gdy ich strzeliste kwiatostany w żywych barwach wybijają się spośród innych kwitnących w czerwcu i lipcu bylin, sąsiadujących z nim na słonecznej rabacie.
Nawet fantazyjne, dwubarwne odmiany można otoczyć skromniejszymi roślinami, np. bodziszkami czy przywrotnikami. Łubiny są też dobrym towarzystwem dla bardziej rozłożystych okazów, takich jak krwawnik pospolity i aster alpejski. Wspaniale prezentują się także z nieco wyższymi kosaćcami oraz w typowo rustykalnych kompozycjach z piwoniami, makami czy płomykami.
Łubin można uprawiać zarówno w ogrodzie, jak i na tarasie czy balkonie. Świetnie prezentuje się też w donicach ustawionych przed wejściem do domu oraz na schodach. Aby okazy rozwijały się zdrowo i pięknie kwitły, warto wybrać nieco niższe odmiany oraz zapewnić im duży, głęboki pojemnik.
Rośliny te nadają się również na kwiaty cięte. Co prawda wstawione do wody stosunkowo szybko się osypują, ale mimo to warto ozdobić nimi mieszkanie – szczególnie podczas rodzinnych uroczystości – gdyż fantastycznie prezentują się w wazonie.
Jedną z głównych przyczyn chorób roślin jest zmęczenie gleby wskutek stosowania nawozów chemicznych. Uprawa łubinu wąskolistnego lub żółtego pozwala odnowić ziemię w trosce o kolejne uprawy.
Rosnące w ogrodzie okazy poprawiają strukturę podłoża. Sprawiają, że jest lepiej napowietrzone i łatwiej przyswaja wodę w głębszych warstwach. Z tego względu łubin często sieje się warzywniku jako przedplon lub międzyplon. Ponadto podnosi on zawartość składników organicznych w glebie oraz wzbogaca ziemię w azot. Okazy uprawiane w danym miejscu po łubinie będą miały łatwiejszy dostęp do fosforu, wapnia i potasu.
Łubin obejmuje wiele gatunków roślin – od jednorocznych po wieloletnie. Każdy znajdzie wśród nich coś dla siebie!
To roślina jednoroczna. Dorasta do 60-80 cm, a jej kwiatostany w odcieniach bieli, fioletu i niebieskiego mogą mieć nawet 40-50 cm! Kwitnie od lipca do września.
Gatunek ten dorasta do 60 cm wysokości. Okres kwitnienia zależy od terminu siewu.
Osiąga do 1 m wysokości. Latem pojawiają się jego białe kwiaty (z odcieniem niebieskiego lub różowego), tworząc luźne grona.
Ta roślina jednoroczna dorasta do 60 cm. Niebieskie, fioletowe, białe lub różowe kwiatostany zdobią ogród od czerwca do września.
To szeroka grupa różnorodnych mieszańców o wyjątkowych walorach dekoracyjnych.
Może mieć nawet 150 cm. Początkowo białe kwiaty z żółtymi skrzydełkami z czasem przybierają barwę ciemnego fioletu.
Osiąga do 150 cm wysokości. Wytwarza okazałe kwiatostany w rozmaitych kolorach. To najczęściej uprawiany
gatunek.
Ta niezwykle efektowna roślina o wyjątkowych, purpurowych kwiatach z pomarańczowymi plamkami przykuje uwagę każdego. Intrygujące zabarwienie nadaje jej trójwymiarowość oraz sprawia, że prezentuje się niezwykle stylowo. Odmiana jest dość niska – dorasta do 50 cm.
Łubin o wysokich, spiczastych, jaskrawych pomarańczowo- żółtych kwiatostanach rozświetli każdą rabatę. Dorasta do 80 cm. Kwitnie od maja do lipca, powtarzając kwitnienie.
Ten ekstrawagancki okaz o intensywnie żółto-fioletowych kwiatostanach osiąga 70-90 cm wysokości. Nie sposób przejść obok niego obojętnie! Kwitnie obficie od maja do lipca, powtarzając kwitnienie.
Konsultacja: mgr Diana Szczęsna botanik, Wydział Nauk Biologicznych UWr – ekspert z zakresu uprawy roślin ozdobnych