"Spotykałam się tylko z żonatymi facetami i dobrze się bawiłam. Do czasu..."

Nigdy nie chciałam żyć tak jak moja matka, która zaraz po studiach wyszła za mąż, nigdy nie pracowała w swoim zawodzie i całe życie wpatrzona była w mojego ojca, który od rana do nocy siedział w firmie. A on i tak ją zostawił, gdy tylko zrobiłam maturę. 
Ja po studiach postanowiłam skupić się na karierze i trochę pożyć. Miłość kojarzyła mi się raczej z poświęceniem i komplikacjami, dlatego wolałam się nie angażować. 

Zachwalałam zalety związków z żonatymi

Wolałam bezpieczne romanse i do tego samego namawiałam moją przyjaciółkę Ewelinę, gdy tylko udało jej się wyplątać ze znajomości z namolnym chłopakiem.
– Mam nadzieję, że Darek nie będzie mnie już nękał telefonami – Ewelina odetchnęła z ulgą zaraz po tym, jak zerwała z nim esemesem. – Był dla mnie jak koszmar. Z tymi swoimi ckliwymy tekstami, kwiatuszkami, spojrzeniami w oczy... Brr! A ja przecież chciałam się tylko przyjemnie spędzać czas.
– Do rozrywek tacy się nie nadają – skrzywiłam się.
– Skąd wiesz? – zainteresowała się.
– Bo też przez to przeszłam. Teraz, gdy mam ochotę się zabawić, poluję na żonatego – wyjaśniłam.
– No co ty?! I nie przeszkadza ci, że on kocha inną? – zdziwiła się.
– Ewelina, zlituj się! – jęknęłam. – Przecież miłość to jest właśnie to, czego chcemy uniknąć!
– Też prawda – zgodziła się.
– Zalet takich związków nie sposób wyliczyć – westchnęłam. – A największą jest ta, że zazwyczaj szybko się kończą. Skruszeni mężowie wracają po przygodzie do żonek. A dopóki trwają, jest namiętnie, z dreszczykiem i bezpiecznie – wyliczyłam.
A wtedy właśnie na moją komórkę nadeszła wiadomość. Przeczytałam ją z wypiekami na twarzy.
– Dzisiaj nie będę spała w domu – poinformowałam przyjaciółkę. – Mam randkę.
– Z żonatym? – spytała.
– Jak najbardziej. I na dodatek bogatym – uściśliłam. – Zabiera mnie do najdroższego hotelu w mieście.
– Matko, jak ja ci zazdroszczę – szepnęła.
– I masz czego – pokiwałam głową, a potem zniknęłam w swoim pokoju, żeby się przygotować. Już o ósmej byłam w hotelu.

Uwielbiałam namiętne randki z Szymonem

Szymon czekał na mnie w pokoju. Gdy tylko zamknęłam za sobą drzwi, rzucił się na mnie wygłodniały. Jego dłonie szybko znalazły się pod sukienką i pięły się coraz wyżej.
– Jesteś po prostu boska, Justynko – szeptał, pieszcząc mnie delikatnie.
Niedługo potem byliśmy już całkiem nadzy. To ja pociągnęłam Szymona na łóżko i odwróciłam się plecami do niego. Kochaliśmy się namiętnie, tak jak lubię. W końcu krzyknęłam cichutko, a wkrótce potem on znieruchomiał. Było mi dobrze...
Potem z karty hotelowej restauracji wybraliśmy dania na kolację. Objadaliśmy się nimi, nie wychodząc z łóżka. Karmiliśmy się przysmakami nawzajem i śmialiśmy do rozpuku. Niczego do szczęścia mi nie brakowało.

Zmroziło mnie, gdy wyznał, że chce się rozwieść

– Moja żona zaczyna podejrzewać, że się z kimś spotykam – stwierdził w pewnym momencie Szymon. – Chcesz, żebyśmy przestali się widywać? – domyśliłam się.
– Nie. Skąd – zaprzeczył spokojnie.
– Myślę o czymś innym.
– O czym? – spytałam lekko.
– Chcę się z nią rozwieść – powiedział mocno. – Dość mam piekła, jakim jest życie z tą kobietą. Gdy pomyślę, jak dobrze byłoby mi z tobą... Przerwał swoje wywody chyba tylko dlatego, że ja się zakrztusiłam małą kanapeczką z kawiorem. Co on, do cholery, bredził!
– Szymon, nie podejmuj pochopnych decyzji – bąknęłam, podnosząc się z łóżka. Zaczynałam się naprawdę bać.
– Justyna? Co ty robisz?– zdziwił się.
– Nagle coś mi się przypomniało – stwierdziłam, wkładając na siebie sukienkę.
– Wychodzisz?! – zawołał z rozpaczą.
– Niestety, przykro mi, Szymon, ale to naprawdę ważna sprawa – wyrzuciłam z siebie jednym tchem. – Ale podwieźć cię gdzieś?! Może uda się nam to szybko załatwić i wrócimy? Justyna, wytłumacz mi, o co chodzi! – błagał.
– Nie mogę – pokręciłam głową. – Trzymaj się. Pa! – cmoknęłam go delikatnie w policzek i wybiegłam z pokoju.

Przecież ja nic do niego nie czułam!

Po drodze do domu kupiłam butelkę dobrego wina. Postawiłam je na stole przed zdziwioną Eweliną. – Zerwał z tobą? – spytała.
– Wręcz przeciwnie – pokręciłam głową. – Chyba się zakochał.
– O cholera! – jęknęła. – I to jasna... – westchnęłam, rozlewając wino do kieliszków. Przez cały weekend Szymon słał do mnie esemesy i dzwonił. Wypytywał, czy wszystko ze mną w porządku, czy się na niego obraziłam, czy coś zrobił źle. Zachowywał się jak zakochany szczeniak. Byłam coraz bardziej przygnębiona. Bo przecież ja do niego nic nie czułam!
Na szczęście w poniedziałek humor mi się nieco poprawił. Szefowa poprosiła mnie do swojego gabinetu i dała do zrozumienia, że jeśli będę się starać tak jak do tej pory, to otrzymam awans.
– Pan Artur odchodzi we wrześniu i ktoś będzie musiał zająć jego miejsce. Na razie myślę o tobie – uśmiechnęła się.
– Dziękuję – odparłam radośnie. Artur był kierownikiem działu. Zarabiał dwa razy więcej niż ja, miał własny gabinet i służbowe auto. O czymś takim miałam śmiałość tylko marzyć!

Ostatnie spotkanie było katastrofą

W przypływie dobrego humoru zgodziłam się spotkać z Szymonem. Ostatni raz, by mu wszystko wytłumaczyć. Zaszyliśmy się w samym kąciku słabo uczęszczanego lokalu. Niestety, Szymon wiedział, co zrobić, bym się zapomniała. Najpierw napoił mnie szampanem, a potem zaczął pieścić pod stołem. Zaczęło mi się kręcić w głowie. Aż nagle usłyszałam pełen furii syk:
– Tego się nie spodziewałam! Podniosłam głowę. Zobaczyłam, że po przeciwnej stronie stołu stoi moja szefowa.
– Pani dyrektor! – powiedziałam, doprowadzając się do porządku.
– Izabela? Co ty tutaj robisz?! – jęknął z kolei Szymon.
Przestałam rozumieć, co się dzieje. Patrzyłam się to na szefową, to na Szymona.
– Wiedziałam, że z kimś się spotykasz. Śledziłam cię, przyznaję. Chciałam ci tylko powiedzieć, że do mojego domu masz nie wracać – oświadczyła.
– A z tobą – spojrzała na mnie – porozmawiam sobie jutro! Po czym odwróciła się na pięcie i wyszła. – To była twoja żona?! – spytałam Szymona.
– Niestety... – pokiwał głową. A ja ukryłam twarz w dłoniach i się rozpłakałam.

Z kariery na razie nic nie będzie

Bo to był najokrutniejszy zbieg okoliczności, jaki mnie spotkał w całym moim życiu. Nie chciało mi się wierzyć, że jeszcze niedawno użyłam określenia „bezpieczny”, mówiąc o moim romansie. Bo Szymon nadal mnie gnębi telefonami. Ja oczywiście nie dostałam awansu, wyleciałam z pracy miesiąc później. Obecnie chodzę po firmach i błagam, żeby dano mi jakąkolwiek posadę, ale wszędzie raczej redukują niż zatrudniają. Poza tym żona Szymona już zadbała, żeby zepsuć mi opinię w branży. Nie mam pojęcia, jak ja z tego wszystkiego wybrnę. Wiem tylko, że nigdy więcej nie zwiążę się z żonatym facetem. Ani dla zabawy, ani z miłości.